Can dedikleri bir kuştur.
Kuş kafesten uçar bir gün.
Sayfa 99Kitabı okuyor
Pir Sultan Abdal'ım bu sözüm temam
Türk'ün aklından gitmez hiç güman
Hak ana nasip etmez dinle iman
İmansız ahrete gittiği zaman
kapı YayınlarıKitabı okudu
Şimdi insan kova gıybete düştü
Evvel bildiğinden talipler şaştı
Derdimiz çoğaldı haddinden aştı
Yola yana yana gider kalmadı
Soldu muhabbetin gülü kalmadı
Sayfa 118 - kapı YayınlarıKitabı okudu
Gider isen bu il sana yurt olsun
Münafıklar aramıza kurt olsun
Ben ölürsem yüreğine dert olsun.
Geçti dost kervanı eyleme beni
Pir Sultan
Sayfa 63Kitabı okudu
Dostun bahçesine bir hoyrat girmiş
Korudur hey benli dilber korudur
Gülünü dererken dalını kırmış
Kurudur hey benli bilber kurudur
...
Sayfa 512 - Kapı YayınlarıKitabı okudu
Bir kişinin eli darlığa düşse
Varıp anın hâlin kimse sormuyor
Sonradan da eli varlığa yetse
Anın bildiğini âlem bilmiyor
Eğer malın varsa beri gel derler
Gerçi kanlı olsan seni tez yurlar
Bir fukara gelse dışar(ı)'ederler
Fukara hâlini kimse sormuyor
Eğer malın varsa halk seni bilir
O yerlere yakın gittiğin olur
Yoksulluğa düşen hep deli kalır
Yoksulun hâlini kimse sormuyor
Fukara özünü teslim eylese
Hakikat gölünü inse boylasa
Kitaba yakışır bir söz söylese
Şimdiki zamane ânı almıyor
Abdal Pir Sultan'ım bu nasıl hâldir
Yiğidi meydana getiren maldır
Fukaranın yüzü bir soğuk göldür
Soyunup da âna kimse dalmıyor
Sayfa 509 - Kapı YayınlarıKitabı okudu
Pir Sultan Abdal'ım dağlar aşalım
Aşalım da dost iline düşelim
Çok nimetin yedim helallaşalım
Geçti dost kervanı eğleme beni
