Onlar da bu dünyadan geldi gecti,
Kervan gibi kondu, göçtü,
Onlari da ecel aldi, yer gizledi,
Fani dünya kime kaldi?
Dirse Han Oglu Bogac Han Hikayesi
Farkında Olmalı İnsan…
Kendisinin, Hayatın Olayların, Gidişatın Farkında Olmalı.
Farkı Fark Etmeli, Fark Ettiğini De Fark Ettirmemeli Bazen…
Bir Damlacık Sudan Nasıl Yaratıldığını Fark Etmeli.
.....
Şu Çok Geniş Görünen Dünyanın, Ahirete Nispetle Anne Karnı Gibi Olduğunu Fark Etmeli.
Henüz Bebekken ‘Dünya Benim!’ Dercesine Avuçlarının
Gazi Mustafa Kemal Atatürk
7 Yaşındayken babasını kaybetti ve yetim kaldı.
8 Yaşında okuldan alındı ve köyde yaşadı.
10 Yaşında yüzü kanlar içinde ,yeni okulundaki hocasından dayak yedi.
17 Yaşında okulun istediği bölümü için gerekli not ortalamasını tutturamadı.
24 Yaşında tutuklandı, günlerce sorguya çekildi ve 2 ay tek başına bir hücre'de
Hasan da hep bunu düşünürmüş ama bir türlü içini dökemezmiş. Bakmış artık beklemenin yolu yok, emine obadan indiği bir gün onu bahçede yanına oturtmuş :
Emine demiş, "bahar geçti, yaz geçti; leylekler yerine göçtü! Kış gelip dağları, yolları kar örtmeden ya sen bana gel, ya ben sana geleyim!"
Emine'nin yüzü sapsarı olmuş: "Ah Hasan!" demiş, "Kışın geldi senden evvel benim içime çökdü, ayrılık günleri geldi çattı. Ne ben senin köyünde edebilirim, ne sen benim obamda...Bu yaz büyük günah işledik...Artık sen beni unut bende seni unutayım..."
Sayfa 118Kitabı okudu
Jose Arcadio, yatak odasının kapısını kapar kapamaz evde bir silah sesi çınladı.Kan, kapının altından süzüldü, oturma odasına geçti, sokağa çıktı, inişli çıkışlı yoldan karşıya ulaştı, kaldırımları indi çıktı, Türkler Sokağı’nı geçti, önce sağa, sonra sola saptı. Buendiaların evinin tam karşısına geldi kapalı kapının altından sızdı halıları kirletmemek için duvar diplerinden dolanarak salona geçti, oturma odasına girdi, yemek masasının çevresinde geniş bir kavis çizdi, begonyalı terasa uzandı, Aureliano Jose’ye matematik dersi veren Amaranta’nın sandalyesinin altından görünmeden süzüldü, kileri geçti, ekmek pişirmek için tam otuz altı yumurta kırmak üzere olan Ursula’nın bulunduğu mutfağa girdi.
Sayfa 152Kitabı okudu
Hikayeler bitmez, biz hikayelerin sonu olduğuna inandığımız için sonlar vardır. Oysa gerçek hayatta hikayeler devam eder, bin bir başka biçimde.
Zaman geçti, günler geçti Zarife iyileşmedi ama yaşamayı öğrendi yeniden. Biliyorum daha da iyi olacaktı, unutmayı öğrenmese bile katlanmayı öğrenecekti. Başka çare yoktu çünkü..
Çünkü hayat devam ediyordu.
Henüz okumadığın rafta duran bir kitap gibi.
Ve bir gün bir de baktın bahar geldi.
Çemberimde Gül Oya
Kış geçti, bahar geldi
Hava Değişti.
Gün geçti, devran döndü
Her şey değişti
Ben değiştim, sen değiştin
Zaman değişti.
Ama
Senin bendeki yerin
Hiç değişmedi...!
