Akademik düzeyde yazılmış ve dili ağdalı olmasına rağmen son yıllarda okuduğum fikriyatı geniş, tespitleri yerinde, tenkitleri dozunda kitaplardan sadece birisi. Eserde ilgimi çeken en önemli meselelerden birisine değinmeden geçmek istemiyorum. Asırlarca geçmişin mezopotamyası günümüzün ortadoğusu ve Anadolu'da gayrimüslimlerde birlik duygusu içinde yaşayabilen atalarımız bu bir duygusunu nasıl oldu da tesis edebildiler? Şöyle de diyebiliriz; İstanbulu fetheylemeden evvel ortadoks hristiyanların 'Latin külahı görmektense Türk sarığı görmeyi tercih ederim' sözünü neyle söyletebildiler. Neyimize güveniyorlardı ki dindaş ve ırkdaşları yerine bizi tercih edebildiler? Ve biz nereye geldik? Batının oryantalistlerinin şark insanını ötekileştirmesi ve yine doğu insanının batıyı kokuşmuşluğuyla telakki etmesi... Ve garb ile şark arasında sıkışan Türkiye. Ve her iki taraf ta bizi öteki olarak görüyor? Peki biz neredeyiz iç muhasebemizde? Nereye gidiyoruz haddizatımızca? Ana gündemimiz neler? Gerçekten o güveni veren milletin torunlarımıyız? Bu soruların bazılarının cevabı olmakla birlikte daha geniş okumaları da icab ettiriyor. Evet ihtiyacımız olan düşünmek ve içimize ve özümüze dönmek gerek ve birazda okumak... Umarım sıkılmadan okursunuz.
Son olarak söylemek isterim ki; biz Hristiyan heyetin mescid-i nebide ibadet etmelerine izin veren peygamberin ümmeti, bin yıldan fazla bir zaman ümmetin başı olan milletin torunlarıyız. Bu ataletimiz nedir, neden kaynaklanıyor. Düşünün! Vesselam... 
İbrahim Kalın 
Ben, Öteki ve Ötesi
