Zaman göründüğü gibi değildir; tek bir yöne doğru akmaz. Ve geçmiş ile gelecek aynı anda gerçekleşir.
Albert Einstein
" Geçmiş tarafından koşullanan zihin daima bildiği ve aşina olduğu şeyi yeniden yaratmaya çalışır. O acı verici olsa bile, en azından aşina bir şeydir. Zihin daima bilinene tutunup yapışır. Bilinmeyen tehlikelidir, çünkü zihin onun üzerinde hiçbir kontrole sahip değildir. İşte bu yüzden zihin şimdiki-andan hoşlanmaz ve onu görmezden gelir. Şimdiki-an farkındalığı sadece düşünce akışında değil, geçmiş-gelecek sürekliliğinde de bir aralık yaratır. Gerçekten yeni ve yaratıcı hiçbir şey o aralık, o berrak sonsuz olanak alanı dışında bu dünyaya giremez. O bu dünyaya ancak o aralık yoluyla girebilir. "
Üst-sistemler gibi bireylerde kestirilemezliğe tahammül edemezler ve hayatlarını belirli formatlara sokarak aynılığın güvenliğini arama çabasındadırlar. Kendilerine yabancılaşma pahasına da olsa. Oysa insanın tek gerçeği o anda yaşadıkları ve biraz sonra yaşamak üzere olduklarıdır. Keşke şimdi yaşamakta olması geçmiş ve onun şartlanmalarından tümüyle özgür olabilseydi! Çünkü geçmiş yeniyi anlamamızı engeller. Şimdi bağımsız bir andır ve aslında insanın tek rehberidir,ama çoğumuz buna izin vermiyoruz. Çünkü şimdinin otantik yaşantısı genellikle şartlanmalarımızla çeliştiğinden insana ürkütücü gelir. Şimdinin zengin yaşantıları tehdit olarak algılandığından geçmiş ya da gelecek şimdiye davet edilir. Bir şeyler sürekli düzene konmaya çabalanır ,çevreden şikayet edilir ve böylece çerçöple doldurulan şimdi geçiştirilir.İktidar ve para tutkusu üzerine kurulu üst-sistemlerin tutsağı olduğumuz görmezden gelinerek, gerçek, hangi konumda ve biçimde olursa olsun otorite imgelerinde aranır.
İlahi adalet ölümle başlar ve ölümde eşitlenir herkes.
Başa gelecek, bir kez ve tek başına... Belki çok uzak, belki çok yakın. Ne vefasız geçmiş yetişir imdada; ne gelecekten umut kalır.
Sayfa 89
