Sen geliyorsun; kuşlar geliyor bahçelerden
Papatya kokusu bir de, sen gelmeden önce
Nasıl tanıyorum bilsen geçtiğin sokakları
Biraz mahmur oluyor bakışları, fersiz, çaresiz
Ölü kelebekler görüyorum sokak köşelerinde
Duvar diplerine bırakılmış acılar
Yorgun ihtiyarlar bir de, gençliğini arayan
Sen tüm sokaklardan geçmişsin meğer
Hangisine baktıysam rengi bembeyaz
Bir dokun bin ah işit pencereden
Bir asker ağlıyor kenarında sessizce
Yavuklusunun adını unutmuş gözlerinde
Ne zaman biteceğini askerliğinin
Nereye gideceğini, kim olduğunu
Aklının karıştığı mahzenlerde
Bir adam izlerine bakıyor delice
Şimdi sen geliyorsun, biliyorum
Hayallerim geliyor, umutlarım, mutluluğum
Hiçbir şeyi görmüyor gözlerim
Gireceğin kapıdan başka
Ne gördün bütün kapıların birer birer kapandığı bu dünyada?
Hangi kusuruna düzeltmene fırsat verdiler?
Son durağa gelmeden yolculuğun bitmek üzere olduğunu haber verdiler mi sana?
Birdenbire, ”Buraya kadar!” dediler.
Oysa, bilseydin nasıl dikkatle bakardın istasyonlara; pencereden görünen hiç bir ağacı, hiç bir gökyüzü parçasını kaçırmazdın. Bütün sularda gökyüzünü seyrederdin. Üstelik daha önce haber vermiştik, derler onlar. Herşeyin bir sonu olduğunu genel olarak belirtmiştik. Yaşarken eskidiğini ve eskittiğini söylemiştik. Sevginin ölümünü her pazar çanlar çalarak ilân etmiştik.
يَٓا اَيُّهَا الَّذ۪ينَ اٰمَنُٓوا اَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ اَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا بَيْعٌ ف۪يهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌۜ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ
Ey iman edenler! Hiçbir alış verişin, hiçbir dostluğun ve hiçbir şefaatin olmadığı kıyamet günü gelmeden önce, size rızık olarak verdiklerimizden Allah yolunda harcayın. İnkar edenler ise zalimlerin ta kendileridir.
Bakara 254🥀
"Bir insan bana geldiğinde en iyi haliyle kabul ederim onu, en kötü haliyle değil. Ne diye konuşuluyor bu konuda anlamıyorum. Bir insan yanınıza gelmeden önce ellerini yıkarsa onu o şekilde; onu o şekilde temiz haliyle kabul etmez misiniz? Yoksa bir zamanlar elleri kirliydi diye suçlamaya devam mı edersiniz?"
Kadınlar yirmili yaşlarına gelmeden önce 1000 kez ölmüşlerdir.
“Kadınlar yirmili yaşlarına gelmeden önce bin kez ölmüşlerdir. Şu ya da bu yöne gitmişler ve engellenmişlerdir. Engellenmiş umutları ve düşleri de vardır. Aksini söyleyen hala uykudadır.”
Yaşamak salt yemek, içmek, üremek midir? Bunu yapan başka canlılar da var. İnsanın tarihsel serüveni binlerce yıldır onurlu bir yaşamda ısrar edenler ile insan köleliğini kader görenlerin mücadelesi ile doludur. Dinlerin özü de budur. Hz. İsa ilk kimlere başkaldırdı, neyi reddetti, nasıl bir yaşamı savundu? Hz. Muhammed'in çıkış yaptığı dönem sosyolojik olarak nasıl bir dönemdi, ilk ayetler neyi emrediyordu? Namazı, orucu, zekâtı mı? Hayır, islamiyet gelmeden önce de o toplumun böylesi ibadetleri vardı. Bugün örtünme islamiyetin baş şartı haline getirilmiş. Oysa örtünme Kur'an-ı Kerim'in indirilmeye başlamasından 12-13 yıl sonra gelen bir ayetle ortaya çıkıyor. İslamiyet'in ve diğer dinlerin özü, doğru ahlaktır. Tüm dinler, felsefeler hep bu soruyu sormuşlar, yanıt aramışlar. Doğru ahlakın ilkeleri var tabii, dürüstlük, yalan söylememek, başkasının hakkına saygı duymak, çalmamak, yardımlaşmak, zayıfın yanında olmak...
Sayfa 308Kitabı okudu
