İnsanın en büyük hapishanesi yine kendisi...
Dört duvar, kızgın tel örgüler, dışında hırçın engin bir derya deniz, başını kaldırsa sonsuz gökyüzü, özgür kuşlar, sonra yakından bir usul ses: + Yine orada mısın sen pencerenin önünde?
- Evet, burası ruhumun kör olduğu pencere!
İnsan ya bu!
Bir pencere pervazının önünde sonsuza kadar hataları, yanlışları, yarım kalmışlıklarıyla tıpkı bir gemici düğümü misali müebbet hapis!