Güldü. “En çok neye içerliyorum biliyor musun?” Yüzü birden çökmüş gibiydi, elindeki şişeye boş boş bakıyordu. “Neye?” dedim. “Yaşlanmak haksızlık,” dedi şişeye bakmayı sürdürerek, “ağaçtan, ottan, hayvandan bir farkımız olmalı, çünkü biz insanız. Yaşlanmamalı, hastalanmamalı, sürünmemeliyiz. Yani şöyle olamaz mıydı: çocukluk, gençlik ve orta yaş. Diyelim kırk yaş, kırkına geldikten sonra yaşlanmayacak kimse. Erkeksen erkekliğin ölmeyecek, kadınsan kadınlığın. Kırk yaşından sonra kırk yıl daha yaşayacaksın, ama yaşlanmayacaksın. Sonra Korsan’ın uykuya geçtiği gibi, küt diye öleceksin... Ama böylesi, işkence...”
“Boşver,” dedim.
"Benim de yaptığım o,” dedi.
" İnsanın da mevsimleri,çağları vardır.Çocukluk,gençlik,orta yaş ve ihtiyarlık çağı. "
Sayfa 111Kitabı okudu
