Kadındı güzel yapan: Sevgi
Gece tüm dünyanın üzerine uyku gibi çökmüştü. Odasında bir gece lambası yoktu. Hem ne gerek vardı gece lambasına sokak lambası neyine yetmiyordu. Zifiri karanlık nedir bilmezdi. Bu evde doğmuş kendini bildi bileli aynı odayı ve aynı sokak lambasını kullanıyordu. En sevdiği alışkanlık herkes uyuduktan sonra dişlerini fırçalamaktı her gün olduğu
“İnsan hayatının üç aşaması vardır,” derdi:
Gençlik, orta yaş ve ‘Bugün güzel görünüyorsun.’
Sayfa 165Kitabı okudu
Bir erkeğin ömrü üç aşamadan ibaretti: gençlik, orta yaş ve hangi ara bu kadar yaşlandım?
Yol, geçmişin izlerine dönemeyecek kadar katılaştığında, yolcuk da bitiyor. Pek çokları, bu telafi edilmez yenilginin ağırlığında kurtulmak için, kendilerine bir müze kurmaya girişir: Çocukluk ve gençlik müzesi. Bu kötü girişim, katı olanı daha da katılaştırır ve geçmişimizi kötü bir çeviriye dönüştürür. Oysa ben, kelimelere bu hazzı yaşatmamaya kararlıydım; geçmişime giden yolların üzerine kalın bir şerit çektim. Emlak alışverişlerinin, benzin fiyatlarının, oy sandıklarının, köprü geçiş ücretlerinin, orta yaş kadınların göstermelik nazlarının, kargodan kitap siparişlerinin, bankamatiklerin çok satan kitapların ortasında, geçmişine uğramayan bir adam var ettim kendime. Taşınmaz olanı taşıma gafletine düşmedim. Tam tersine yenilgimin tadını çıkardım uzunca bir zaman. Tıpkı çıktığım yolculuklar gibi, görüştüğüm insanların sayısını da seyrelttikçe seyrelttim. Kendimle kendim arasında gidip gelen yeni bir yol açtım. Günler, niçin uzadığını, niçin kıvrıldığını bilmediğim bir sarmaşık gibi dolanıp durdu boynuma. Dünya, bensiz de dünyaydı; darılmadım... *
Sayfa 20
