Puanım 3/5 (%63/100)
Üçüncü kitaptaki olayları başka karakterlerin gözünden görüyoruz dördüncü kitapta. Dördüncü kitap geçiş kitabı gibi yazılmış bir kitap. Bir röportajda bu kitabın daha sonradan hızlıca yazıldığını okumuştum ve bu gerçekten belli oluyor. Kitap genel olarak güzel ve çok fazla değer görmeyen karakterlere yer vermiş fakat ben okurken bazı yerlerde çok sıkıldım. Yine de çok fazla puan kırmamı gerektiren bir durum yok. Fena değildi.
İğne Robb'du, Bran'dı Rickon'du. Arya'nın babasıydı, annesiydi hatta Sansa'ydı. İğne, Kışyarı'nın gri duvarları ve kalenin insanlarının kahkahalarıydı. İğne yaz karıydı, Yaşlı Dadı'nın hikâyeleriydi. Kırmızı yaprakları ve ürkütücü yüzüyle yürek ağacıydı. Çam bahçelerinin ılık ve topraksı kokusuydu, Arya'nın pencerelerini titreten kuzey rüzgârının sesiydi. İğne, Jon Kar’ın dudağındaki gülümsemeydi. Eskiden saçlarımı karıştırır ve bana “küçük kardeşim," derdi, diye hatırladı Arya, gözleri birdenbire yaşlarla doldu.