“Bu dünyayı birlikte terk ederiz, bir zamanlar birlikte geldiğimiz dünyayı. Kaybetmeyecek. Jaime kaybetmez. Benim hayatım söz konusuyken kaybetmez”
Sayfa 395 - CerseiKitabı okudu
“Ejderhalar ne erkektir ne de dişi. Barth bunun doğruluğunu gördü. Bir öyle idi, bir böyle; alevler kadar değişken. Lisan bizi bin yıl boyunca yanılttı. Kehanetteki kişi Daenerys, dumanın ve tuzun ortasında doğdu. Ejderhalar bunu kanıtlıyor.”
Sayfa 224 - SamwellKitabı okudu
Her sayfa başka bir dünyaya açılan bir delikmişçesine, insanın zaman zaman kitapların içine nasıl düşebileceğini biliyordu.
En küçük ve istenmeyen. Beslenecek bir boğaz daha, çok yiyen ve çok geçmeden giysilerine sığmayan bir çocuk.
“Robb için dövüşmedi, neden benim için dövüşsün? Savaş bitti ve Kışyarı düştü.”
Sayfa 420 - AlayneKitabı okudu
“Altı üstü bir kılıç,” dedi, bu sefer yüksek sesle...
...ama öyle değildi. İğne Robb’du, Bran’dı, Rickon’du. Arya’nın babasıydı, annesiydi hatta Sansa’ydı. İğne, Kışyarı’nın gri duvarları ve kalenin insanlarının kahkahalarıydı. İğne yaz karıydı, Yaşlı Dadı’nın hikayeleriydi. Kırmızı yaprakları ve ürkütücü yüzüyle yürek ağacıydı. Çam bahçelerinin ılık ve topraksı kokusuydu, Arya’nın pencerelerini titreten kuzey rüzgarının sesiydi. İğne, Jon Kar’ın dudağındaki gülümsemeydi. Eskiden saçlarımı karıştırır ve bana küçük kardeşim derdi, diye hatırladı Arya, gözleri birdenbire yaşlarla doldu.”
Sayfa 399 - AryaKitabı okudu
“Burada Stark Hanedanı’ndan Arya için yer yok, diye düşünüyordu. Arya’nın yeri Kışyarı’ydı ama Kışyarı gitmişti. Kar düştüğünde ve beyaz rüzgarlar estiğinde yalnız kurt ölür ama sürü yaşamaya devam eder.”
Sayfa 398 - AryaKitabı okudu
“Kalbimin olması gereken yerde bir boşluk var, diye düşündü Arya ve benim gidecek başka bir yerim yok.”
Sayfa 396 - AryaKitabı okudu
“Şimdi hepsi yanıyor, dedi kendine, bu düşünceden zevk alarak. Öldüler ve yanıyorlar. Her biri. Bütün entrikaları, komploları ve ihanetleriyle birlikte. Bu benim günüm. Bu benim kalem ve benim krallığım.”
Sayfa 229 - CerseiKitabı okudu
“Bir oyun oynamadığımızı söylemek istiyorum kızım ama oynuyoruz. Taht oyunu.”
Sayfa 197 - SansaKitabı okudu