O Kafir olanlar,görmediler mi ki, göklerle yer bitişik bir halde iken biz onları ayırdık. Hayatı olan herşeyi Su'dan var yarattık. Hala inanmıyorlarmı (Enbiya Suresi 30.Ayet)
Hayatın en üst noktası, olmazsa olmaz dediğimiz herşeyin en olmazı.
Düşünelim şimdi, O olmazsa yaşayamam dediğimiz şeyleri. Yaşayamam dediklerimize, kelimesine kaç olmaz
Yazar burada kime sesleniyor?
Distopik bir dünyada, reklamları artık ekranlarda ya da dergilerde değil de, bizzat insanların arasında görmeye başlarız. Bu ‘tanrısal’ güzellikteki robot/canlılara tanrılar denir ve onları arka planda kumanda eden gerçek insanlar vardır. Bize sunulan ikilem; çok çirkin ve istenmeyen bir kadın olup, görünmez yerlerden bu güzel canlıları yönetmek, sahte de olsa onlar gibi hissetmek mi, yoksa çirkin olmayı kabullenip çirkin hayatımıza devam etmek mi? Yani pudra şekeri tadında bir yanılsama mı yoksa en acı biber tadında gerçek hayat mı? Hayatta istediğin hiçbir şey olmuyorsa, acılı gerçeklik ne işine yarar? Çirkin kadın, roman boyunca yanılsama hayatı seçmiş, bunu hep beklemiş, haz almıştır. Sonunda çirkin kadın, çirkinliğine vurgu yapılarak cezalandırılmış, güzel kadın ise robot ama masumdur. Yazar ironi yoluna gitmiştir diyemiyorum zira çirkin, hatalarını yapmasaydı da kabul görmeyecekti. Yazarın, kitaplarını yayınlama aşamasında uzun süre erkek adı kullanmış olması, kadın olduğunun sonradan ortaya çıkması kitaplarına ilgiyi artırmışsa da, Uzaktan Kumandalı Kız‘ın yaratıcı bir distopya olması dışında, çocuk masallarındaki olay akışından çok bir farkı yok. Ayrıca kitabın çevirisinin çok iyi olmaması okuma zevkini düşürüyor.
Büyük bir ziyafetten sonra servis tabağında unutulup,tek başına bırakılmış, ceviz soslu biber dolması bile bu kadar yalnız olamazdı."
Bir tek gerçek vardır, o da gerçek diye bir şey olmadığıdır. Gerçek, herkesin baktığı noktaya göre değişir. Yapmanız gereken, kendi gerçeğinize değer vermektir."
123 syf.
9/10 puan verdi
Dikkat, çok ağır memleket hasreti içerir!
Geçen haftalarda nereden geldiği bilinmez akşam akşam evin içini birden bire karadeniz müziği doldurdu. Benimle beraber odada bulunan babama dönüp “Ya baba” dedim, “Şimdi köyde olsak…” Tabi babam hemen ateşte mısıra, ocakta kestaneye, güzine (kuzine) üstünde çaya vurdurdu. Ama adım gibi eminim o dakika
