Kendine en özdeki soruyu sordun mu: Gerçekten problemler var mı? Yoksa onları sen mi yaratıyorsun? sen onları yaratmaya, onların arkadaşlığına çok alışmışsındır ve eğer problemler olmazsa kendini yalnız hissedersin. Hatta sen mutsuz olmak istersin ama boş olmak istemezsin. İnsanlar ıstıraplarına dahi tutunurlar ama boş olmaya hazır değillerdir
Sayfa 109Kitabı okudu
İçten kırgınım.
Yavaş yavaş içimi kemiren depresyona karşı direnmeye çalıştım ancak sonunda tükendim. Üstesinden gelemedim.
Kendimden nefret ettim. Anılarıma tutunmaya karar verdim. Kendime gelmek için haykırdım.
Fakat yanıt yoktu.
Eğer nefesiniz sizi boğuyorsa artık nefes almanın hiçbir anlamı yok.
Benim sorumluluğumu kim alabilir diye sordum
Bilge bir baba,hergün okuldan dönen çocuğuna:'"Çocuğum, bugün doğru bir soru sordun mu?" diye sorarmış...
Lütfen dikkat!
"Çocuğum bugün doğru bir cevap verdin mi" değil...
Sayfa 10Kitabı okudu
Geçen sene bu zamanlarda düşünmüştüm bunları:
En ideal olarak gördüğümüz şeyler; bazen bize içten içe dayatılan, kendimizle hiç alakası olmayan bizden uzak gerçeklikler olabilir. Sen mi bu alanda uzmanlaşmak istedin yoksa insanlar tarafından sorgusuzca ve meraksızca en ideali sanıldığı için mi bu yola girdin? Sen mi bu işi yapmak istedin yoksa paranın ve havanın bu meslekte olduğunu sanan güruhun zavallıca fikrine mi aldandın? Sen bu insanla gerçekten evlenmek mi istedin yoksa toplumun, ailenin, dindaşların, gelenek ve kültürün dayattığı özellikleri mükemmel sandığın için mi ona evet dedin? Senin idealin hangisi diye hiç sordun mu? biraz düşün şimdi..
Yumurta
Öldüğünde evine gitmek üzere yoldaydın.
Bir araba kazasıydı. Pek özel bir kaza sayılmaz belki ama yine de ölümcül. Geride karını ve iki çocuğunu bıraktın. Acısız bir ölümdü. Acil servis çalışanları seni kurtarmak için ellerinden geleni yaptılar fakat nafile. Vücudun öylesine darmadağın olmuştu ki, böylesi daha iyi, güven bana.
Ve böylece benimle
Kahramanlar can verir
Yurdu yaşatmak için...
Peki biz ne yapıyoruz?
Bir yazı, bir şiir, bir söz paylaş, biraz rahatlat kendini, başımız sağolsun de biraz daha rahatla, şehitler ölmez vatan bölünmez de daha da rahatla...
Ve sonra da unut... Her şeyi unut! Tekerrürden ibaret olan şu hayatta aynı şeyleri yaşamak için bekle yine. Sadece bekle hiçbir şey yapmadan...
Şehitler ölmez mi gerçekten, sordun mu evinde oğlunu bekleyen anneye, sordun mu babasını bekleyen bebeğe, ölmez mi gerçekten şehitler diye?
Başımız sağolmasin, onlar sağ olmadıkça bizim de başımız sağ olmasın!