Anlam Arayışı
Selamun aleyküm. Bir şey deneyeceğim. Bu aslında bir inceleme ama buradakileri incelemelerin aksine ilginç, daldan dala atlamalı, bol alıntılı, güldürmeden düşündüren uzun bir inceleme. Aynı şeyleri farklı cümlelerle aktaran kitaplardan alıntılar yapıp karma olarak sunacağım bir inceleme. Yazı boyunca yaratıcının varlığına dair bir ispat
Soru Sormak Zekanın Göstergesidir
Soru sormak zekânın işlerliğidir. Eğer soru sormayı durdurursanız, soru sormaya izin vermezseniz o ortamda zekâ işlerlik kazanamaz, kişilik gelişemez.
Fransız Aydınlanmasının önemli isimlerinden olan, yazılarında Voltaire takma adını kullanan François-Marie Arouet “Bir insanı size verdiği cevaplara göre değil, sorduğu sorulara göre
“Yaşadıklarımızı kontrol edebiliyor muyuz sence?”
“Hiç sanmıyorum.”
“Yani zamanı, olayları yönetemiyoruz. Hayat üzerinde bir tasarrufumuz yok. Bedenimizin yıpranmasını bile engelleyemiyoruz. Zaman bizi sürüklüyor...”
“Hem de ne biçim.”
“Bir yerden sonra insan, hakikatin bu dünyada bulunamayacağını anlıyor.”
“Bundan emin misiniz?”
“Yeryüzü yalnızca arayışa elverişli. Burada ancak izler, ipuçları, işaretler derleyebilirsin. O kadar.”
“Trajik bir durum.”
“Öyle mi dersin? Mükemmel kişiler mükemmeliyetçi olmazlar.” “Ahrete gerçekten inanıyor musunuz? Cennete, cehenneme?”
“Cüretkar bir soru mu sordun, bana mı öyle geldi?”
“Pardon, haddimi aştım sanırım.”
“Cevaplamak istiyorum: Cennete ve cehenneme inanıyorum, çünkü ikisi de bu dünyada mevcut.”
“İlginç.”
“Evet. Bu nedenle, mezar taşıma *Hayat devam ediyor’ yazdıracağım.”
“Çok şakacısınız.”
“Değilim, espritüelim. Espri, hakikate yaklaşmanın; şaka ise gerçeklerden kaçmanın yoludur.”
Kayıp son umut (Lost last hope)
NOT: Mayıs ayında yoğunluk nedeniyle kaçırdığım hikaye etkinliğini Haziran etkinliği ile birleştirip ortaya karışık yaptım:) Afiyetle okuyun efendim...
----------------------------------------
Altı yıl önceydi... Bir sabah uyandım ve bana kalan tek umudu kaybettiğimi fark ettim. Uyku sersemliğini atınca hızla yataktan kalkıp etrafıma
Gelişmek istiyor musun?
Gelişmenin ne olduğunu kendine sordun mu?
Hayattan arzu ettiğin şeylerin ne kadarı gerçekten sana ait?
Başkalarının hayallerine hayalim demeyi ne zaman bırakacaksın?
Bir başkasının kurduğu düzene itaat etmek istiyor musun?
Sorduğun sorulara verdiğin cevaplar seni huzursuz ediyor mu?
Dünyayı gezmek istiyor musun gerçekten?
Ya da çok başarılı olmak...
Sen asıl isteklerini kendine itiraf edebiliyor musun?
Cevap verme bir düşün sadece.
Geçen sene bu zamanlarda düşünmüştüm bunları:
En ideal olarak gördüğümüz şeyler; bazen bize içten içe dayatılan, kendimizle hiç alakası olmayan bizden uzak gerçeklikler olabilir. Sen mi bu alanda uzmanlaşmak istedin yoksa insanlar tarafından sorgusuzca ve meraksızca en ideali sanıldığı için mi bu yola girdin? Sen mi bu işi yapmak istedin yoksa paranın ve havanın bu meslekte olduğunu sanan güruhun zavallıca fikrine mi aldandın? Sen bu insanla gerçekten evlenmek mi istedin yoksa toplumun, ailenin, dindaşların, gelenek ve kültürün dayattığı özellikleri mükemmel sandığın için mi ona evet dedin? Senin idealin hangisi diye hiç sordun mu? biraz düşün şimdi..