Hatalarınla, yanlışınla, varlığını "iyi" ya da "kötü" sahip olduklarınla benimseyebilmiş olanlara.
Geriye kalanları unut gitsin, ihtiyacın yok onlara.
Çünkü seni gerçekten sevip, benimsemil insanların "değişmen" veya "taviz" vermen adına senden hiçbir beklentisi olmaz, senin " iyiliğin" ya da " mutluluğundan" başka.