Eşten Başka Ne Var?
Bu kitap aslında Küçük Kadınlar’ın devam kitabı. Ben ilk kitabı okumadım. Yine de yazar özellikle giriş bölümünde beni çok şaşırttı. Çünkü dedikodulardan yola çıkarak ilk kitabı özetleyip karakterleri yeniden tanıttı. Ben de bir kitap yazsam yani bir devam kitabı yazsam bu şekilde yazabilirdim. Karakterlerin hepsine kendimi çok yakın hissettim. Üslup çok güzeldi, hayır aslında üslup demek yetmez, voice of the book yani yazarın sesi çok güzeldi. Çok içtendi belki daha doğru. Kitaptaki öykü akıcıydı. Tatlı bir roman okumak isteyenler için tavsiye edilebilir ama en sevdiğim klasikler arasında değil. Kitabın aslında ana vurgusu, bir dönem kitabı da olmasıyla birlikte, o dönemdeki kadınların yaşamı, hakları ve nasıl yazar olunabildiği diyebiliriz. Ama bunun dışında bize başka bir tema vermiyor. Ne bileyim İki Şehri Hikayesi’ni okuduğumda örneğin Fransız Devrimi’ni daha çok merak ettim. Dostoyevski okuduğumda Rusya’nın o dönemlerini sorguluyorum. Germinal okuduğumda madencilerle ilgili belgesel izlemek istedim ama bunu okudum ve bitti. O yüzden favori klasiğim değil ama kesinlikle iyi bir kitap.
*germinal*
kitabı 2 haftada bitirmeme rağmen çok daha kısa sürede bitirilebileceğini düşünüyorum.
konusu bence yalnızca işçiler ve dolayısıyla insanlar. büyük ihtimalle bu işçilerin yaşamı sizi genç werther'in acıklı öyküsünden daha çok etkileyecek.
ana olayın etrafında her kahramanın kendine has bir hikayesi var ve bence yazar aklımızda genel bir işçi profili oluştururken işçilerin de insan olduğunu unutturmadan minik dokunuşlarla empati yapabilmemizi sağlıyor.
kitaba kaç puan vereceğimi 400. sayfada sorsaydınız 7 derdim. son 100 sayfada yaşanan olayların anlatılış şekli bence gerçekten çok vurucuydu. hatta uykularımı kaçıracak kadar vurdu beni :)
anahtar kelimeler: enternasyonal, anarşizm, grev
(natüralizm akımını anlamak isteyenler bu kitabı okumalı. minik bir soyaçekim örneğinden tutun içindeki argoya kadar tam bir natüralist roman. )
Haksızlık sadece kendi başımıza gelince mi sesimizi yükselteceğiz?
Sorusunu sorduran kitap.
Emile Zola sevdiğim bir yazar "Germinal" kitabını okuduktan sonra yazara hayran kalmıştım. "Suçluyorum" İsimli mektubu Cumhurbaşkanına başkasının haksızlığa uğraması neticesinde, onu savunmak için yazması benim ona olan hauranlığımı iki kat artırdı. İşte gerçek aydın böyle olmalı dedim kalemine olduğu kadar yüreğine de hayran kaldım.
Marcel Proust'un Kayıp Zaman İzinde kitabında şık şık Dreyfus davasının bahsi geçmesi neticesinde merak ederek okuduğum bir kitap sizlerde bu seriyi okumadan önce mutlaka okumanızı tavsiye ederim.
laştırmak için başvurduğum devrimsel bir yol yalnızca.
"Benim tek bir tutkum var, öylesine çok acı çekmiş ve mutluluğu hak etmiş olan insanlık adına, ışık tutkusu. Ateşli karşı çıkışım ruhumun çığlığından başka bir şey değil. Beni ağır ceza mahkemesine çıkarmayı göze alsınlar ve soruşturma gün ışığında, apaçık yapılsın."
Madencilerin Grevi
O kadar dert ve yokuş çektiler bari grevlerinin sonunda istediklerini alabilselerdi madenciler yani insanca yaşama haklarını :/ sonu gariban , sonu hüsran kitabın ️
Dehliz, payanda, verilen üç kuruş metelik…
Kitaba başladığımdan beri beynimin içine yerleşmiş gibi bu kelimeler. O kadar güzel, o kadar mükemmel bir anlatım tarzı var ki Emile Zola’nın kitabı bitirene kadar, okumadığım saatlerde bile sanki kitapla bütünleşmiş gibi kitabın sahneleri kafamın içinde dönüp durdu.
Emile Zola'nın
Duygusal olarak epey zorladı beni ama okumasam kesinlikle eksik kalacaktı bu muhteşem klasik... 1860ların Fransa'sında, uzlaşmaya yanaşmayan maden işçilerinin grevini anlatıyor roman... Maden işçilerinin günlük yaşamını, grevden önce nasıl geçindiklerini, kendi aralarındaki ilişki ve çelişkileri, kadın erkek ilişkilerinden komşuluklarına