Puşkin burjuva devrimciliğinin, liberalizmin ve özgürlükçülüğün Rusya'daki gizli önderidir. O sebeple değil midir ki, bir düello hilesiyle öldürülmüştür. Biz gelelim yazarımızın aslında çok muazzam bir şair olmasına. Kendisi zaten "Roman gevezelik ister " demiştir. Bazen bir şiir, uzun bir yazının anlatamadığını iki-üç cümle ile anlatabilir. Puşkin'in Şiir-Roman yapıtı "Yevgeni Onegin" buna eşsiz bir örnektir bence.
Bir çok operaya ve sinema filmine de esin kaynağı olmuştur. Hatta Sabahattin Ali'nin ölmeden hemen önce yanında taşıdığı iki kitaptan biri "Yevgeni Onegin"dir.
O halde arada bir yerde gevezeliği bırakıp ne yapacağız? Tabi ki şiir okuyacağız.
Varlık ve hiçlik: Mahfuz'un bu romanında bahsettiği esas konular. Nil üzerinde bulunan yüzer evdeki toplantılarda geçen konuşmalar hoştu. Düşündürücü de diyebilirim hatta. Fakat sonlardaki zor duruma düşüş, karakterlerin telaş anında gerçek yüzlerini ortaya çıkardı desem yalan olmaz.
Bu kitaba yorum ve inceleme girilmemiş olması üzücü. Gerçekten de konusu itibariyle "Nil üstünde gevezelik."
Enis Zeki. Sorgulamaları kalacak aklımda bu kitaptan bana. Okunmasını tavsiye ederim.
Bu arada sitede Mahfuz'un 2000. okunmasını yapmış olmaktan gurur duyarım.
Neyse gevezelik ettim. Bir oturuşluk kitaplardan. Araya zaman girmezse tabii. Şimdiden iyi okumalar.
Ülkemizdeki eğilimleri, toplumsal yönelişleri anlamak, bulunduğumuz noktayı anlamlandırmak için kıymet verdiğim bir husus var çoklu okumalar yapmak. Yani bir yandan olayların siyasi tabanını okurken diğer taraftan toplumsal arka planını çözecek eserler okumak meseleleri kendi dünyamızda vuzuha kavuşturmak için bir hayli önemli. Ama en nihayetinde
Unutulmaz Gece hakkında biraz beklenti icerisine girdim sanırım. Bundan dolayı ilk kital kadar über süper beğendim diyemesem de genel olaram bakılınca yazarın bu kitabını da beğendim.
Tarihi aşk kitaplarında aşina olduğumuz durum burada da var. Eğer ki daha önce okumamış kimseler varsa aramızda şöyle izah edeyim. İngiltere'de geçen bir hikayeyse
(Spoiler içerir)
Godot'yu beklerken... Basit dilinin altında yatan nedir? Aslında milyonlarca kelimeyle anlatılamayacak varoluş sancımızın aynasını sunuyor bu baş yapıt bizlere.
Godot nedir?
İki karakterin gevezeliği ile süre gelen bekleyiş de bir türlü gelmeyen godot kişiye göre değişir. 1984'teki 101 numaralı oda da nasıl ki her birimizin içinde sakladığı korku onu bekliyorsa; burada da gizemli godot, içimizdeki beklenti, hayatımıza anlam katmasını umduğumuz her şey... bir kurtarıcı, üst insan, umut, mutluluk, sevgi belki de ölüm...
Hayatın anlamsızlığı, saçmalığı tek düzeliği karşısında sabırla ya da sabırsızca her birimiz godot'yu bekliyoruz. Kimisi Vladımır gibi hala uyuyor kimisi ise her şeyin farkında olan ve uyanışa geçen Estragon gibi. Hangisi daha yeğdir? Alışkanlıklarımıza sarılıp avunuyoruz anlamsızlıklar sarmalında, yazarın söylediği gibi "Alışkanlık büyük bir uyuşturucu..."
Sisifos gibi baştan alacağımızı bilsek de her gün aynı yerden aldığımız kayayı yukarıya amaçsızca taşımaya devam ediyoruz. Baş karakterler gibi ölmeye bile üşenecek kadar da hayatı seviyoruz belki...
Pozzo ve Lucky'de değinecek olursam. Onlarda da birçok metafor gizli. Bu dünyada olup biten her türlü sömürgeciliğin temsilciliğini üstleniyorlar. İnsanın insana köleliği, devlet-millet, işveren-işçi, karı-koca vb...
Çocuk ise nadir de olsa aramızda var olan saflık, masumiyet, umut...
İyi ki de okudum dediğim kitaplar arasına giren tavsiye edebileceğim basit gibi görünen ama çok ama çok derin bir kitap...
Peki sizce aşk nedir?
Bize kendimizi unutturma potansiyelini içinde barındıran dünyanın en afilli eylemi bana sorarsanız...
Peki... "Bizi aptallaştıran ve kabalaştırma potansiyeli olan şey nasıl olur da en büyük mutluluk olarak hissedilip tanımlanır?"
Nasıl olur da bıkmadan usanmadan bizi her seferinde yerle bir etmesine rağmen o mutluluğu tekrar tadabilmek için aptallaşmayı saçmalamayı göze alırız?
"Çünkü aşk, bir insanın başına gelebilecek en iyi ve en güzel şey, en yüce ve en önemli şeyleri başarmasını sağlayabilecek bir durum olarak görülür."
Peki bizi yeri gelince bulutların üstüne taşıyan yeri gelince yerin 7 kat dibine sokan bu aşk "nihayetinde bir hastalık mıdır?"
(sokrates'in nitelendirdiği gibi)
"Yoksa etkisinin yararlı mı zararlı mı olacağı, dozajına göre değişen bir zehir midir aşk?"
Siz ne derseniz deyin sonunda sağ çıkıp çıkamayacağınızı bilemeyeceğimiz bir kumar bence bile bile oynadığımız...
Peki ya ölüm?
"Aşk üzerine neşeyle gevezelik eder dururuz ama ölüm üzerine söylenecek çok az şey vardır. Ölüm karşısında dilimiz tutuluyor."
Peki bu ikiliyi uzlaştırabilir miyiz bir Orpheus gibi? Yoksa sonumuz bir Genç Werther bir Kleist gibi mi olacak?
Yaşayıp göreceğiz...
Batı edebiyatına ilginiz varsa ya da genel kültürünüz artsın istiyorsanız önerebileceğim bir eser, ama tüm bu sorulara cevap aramak için okuyacağınız bir eser mi üzerine tartışılır zira aşkın tanımı kişiden kişiye değişir genellemeyi herkes yapar... :)
İyi okumalar...
