Zaman buldukça okumaya çalıştığım bu kalite kokan dergimize yine hız kesmeden devam ediyoruz. Son sayısını -şimdilik- ele geçiremesem de uzun zaman beklemenin meyvesini yiyorum diyebilirim. O kadar hayranlıkla okuyorum ve hatta seyrediyorum ki dergiyi, keşke daha sık okuyabilsem diyorum. Savaş tarihi okurlarının adeta sevgilisi haline gelen
“Biz hep böyle her şeyde birlik olsak, kimse bize diş geçiremez. Bize dağlar, şahlar dayanamaz. Hiç kimse… Yeter ki böyle birlik olalım.”
Bir aşk destanı olan Ağrıdağı Efsanesi , geleneklerini Mahmut Han’a karşı savunan Ahmet ile Gülbahar arasındaki aşkı konu alır. Efsanelere ve halk söylencelerine yürekten bağlı Yaşar Kemal’in bu romanı, insan psikolojisinin derinliklerini de içerir.
Her şey Mahmut Han’ın atının Ahmet’in kapısına gidip orada kalması ile başlar. Atı ilk gören kişi Sofi’dir. Sofi Ahmet’e atı üç kere yola bırakmasını söyler. Eğer at üç defa da gelip yine Ahmet’in kapısında durursa at Ahmet’in atı demektir. Sahibi kim olursa olsun artık atı geri veremez, kellesini verir yine de atı veremez. Ağrıdağı çevresinde bu inanç hakimdir. At üç defasında da Ahmet’in kapısına gelmiştir.
Mahmut Han bu geleneği bilir ama atını bir dağlıdan alamadı dedirtmemek için işleri zorlaştırır. İnat etmiş, o atı alacaktır. Onur meselesi olmuştur Mahmut Han için bu durum. Ahmet için de öyle tabii. Hâl böyle olunca, gelişen olaylar sonucunda Ahmet zindana düşer. Bu sırada Gülbahar ile Ahmet’in aşkı da başlar.
Çok hoş bir aşk hikayesi, genel tema bu fakat birçok alt tema da var kitapta. Verilmek istenen mesajlar, ders niteliğinde. Gelenek göreneklere bağlılık,birlik olmak, halkın zulme karşı paşaya bile boyun eğmemesi, o aşıkları kavuşturmak için birlik olmaları…
Yaşar Kemal’in o müthiş anlatımı, yerli yerinde betimlemeleri, bayıldığım ruhsal tahlilleri, okuyucuyu sıkmadan akıp giden tarzı. Duyguları o kadar yoğun yaşadım ki… Bir efsane insanı bu kadar üzer mi? Üzdü…
