"George, istersen gideyim ben yanından, yalnız bırakayım seni?"
"Nereye gidebilirsin ki sen?"
"Giderim bir yerlere. Şuradaki tepelere gidebilirim. Orada bir yerde bir mağara bulurum belki."
"Sahi mi? Peki ne yiyeceksin orada? Yiyecek bir şeyler bulmayı bile beceremezsin."
"Bir şeyler bulurum George. Üstüne ketcap dökeceğim güzel bir şeyler yemeyiveririm ben de."
- Sen, benim yerimde olsan gider miydin?
- Zannederim ki, giderdim. Yine zannederim ki, senin de şimdi öyle yapman lâzım.
İtiraf etmeliyim ki bu sözleri yalnız dudaklarım söylüyordu.
Yoksa içimden bu dakikada büsbütün başka türlü konuşuyordum. Maamafih bana da hak vermen lâzım. "Ben seni bırakıp gideyim mi?" diye sorana başka türlü cevap bulunur mu?
Nergis, karşı aparımandaki Gıyasettin Bey'in üniversitede okuyan kızıydı, halen de öyle.
Bir kere sokakta karşılaştık, çok güzel güldü.
Ben bir ara üniversiteye, Nergis'i görmeye gittim.
"Ben seni bırakıp gideyim mi?" diye sorana
başka türlü cevap bulunur mu ? Öte taraftan, Kâmran da, bu ayrılığı bu kadar kolay kabul etmeme müteessir oluyordu.
- VUKUF-U ADEDİ...
Sayı, hakikati olan bir dava ve Allah’ın varlıktaki sırlarından biridir.
*
Yakub Çerhi Hazretleri anlatıyor: Mevlâna Tacüddin’in sohbetine can attım. Buhara’da bir meczub vardı. Ona güvenim yerindeydi. Yolda bu meczubu bir kenarda oturur gördüm. Ona sordum: “Gideyim mi, gitmeyeyim mi?”... Cevab verdi: “Hiç durma git, tez git!”... Ve oturduğu yerde, toprağın üstüne bir takım çizgiler çekti. Kendi kendime düşündüm: Bu çizgileri sayayım, eğer tek çıkarsa gitmem gerektiğine işaret olsun... Saydım; tek... Hoca Hazretlerine varıp eteklerine yapıştım. Bana “Vukuf-u adedîyi; zikirde sayı bilgisi”ni telkin ettiler ve “elinden geldiği kadar zikirde tek sayıya dikkat et!” buyurdular ve yolda meczubun çektiği çizgilerin tek oluşuna işaret ettiler.
*
Yakub Çerhî Hazretleri anlatıyor: Şâh-ı Nakşibend Hazretleri, silsilelerini Abdülhâlik Gücdevani’ye kadar gösterdiler ve bu fakiri zikirde VUKUF-U ADEDÎ, sayı bilgisine davet ettiler. Ve buyurdular ki: LEDÜN İLMİ, işte, Hızır’ın Abdülhâlik Gücdevanî Hazretleri’ne talim ettiği bilgi budur.
*
Hacegân silsilesinin Abdülhâlik Gücdevanî Hazretleri’nden sonra ana ölçü hâline gelmiş onbir düsturundan biri, VUKUF-U ADEDÎ: Şâh-ı Nakşibend Hazretleri, kalbî zikirde sayıya dikkat ve riayetin dağınık “havâtır”ı toplayıp sildiğine işaret etmiştir. Bu, mücerret sayı saymak değil, sayı çerçevesinde kalbî zikri derinleştirmektir; her nefeste tek rakamla biten, Allah ismi zikri... “Dava, kemmiyette değil, keyfiyette çok zikirdir”; yâni huzur ve şuurlu çok zikir. Kemiyet ne kadar fazla olursa olsun, eseri has olmayınca boşuna yorgunluktur.
Temmuz 2012, ŞİMDİ VE ARKADA KALAN, VUKUF-U ADEDİ, İbda Yay.
