Hayatımda bu kadar sırf bitsin diye uğraştığım bir kitap olmamıştı.Kitabı yaklaşık 1 hafta önce elime aldım ve okumaya başladım.Kitapta 15 tane 'vaka' olarak adlandırılan aşırı derece de saçma durumlar var.Her vakaya nasıl çözüm bulduğuyla övünen terapistimizin yaptığı tek şey ise prozac yazmak veya hastanın geçmişine inip 'aa bak geçmişte babası şöyle yaptığından böyle olmuş' demekten ibaret.Kitabı çok büyük bir hevesle alıp okumaya başlamıştım ama zorlaya zorlaya ve istemeyerek okudum.
Gary Small kendini sıkça komik,kimin zaman trajik ve daima etkileyici diye tanımlamış fakat kitabın hiçbir yerinde komik bir unsur bulamadım,tebessüm dahi edemedim.Babasına vurmamak için kendini bilinçsiz olarak kör eden Jason vakasında biraz etkilendim fakat koskoca kitapta sadece 3-4 sayfalık bir kısımdı.
Benim için bolca zaman kaybıydı ve diğer kitaplarımla arama konulan bir engeldi.Hastalarıyla terapiye başlamadan önce aralarda eşiyle olan konuşmalar ve bolca kullandığı terimler sayesinde bile sizi daraltan bir kitap.Umarım bir daha sırf popüler ve beğenilmiş diye körü körüne kitap almak gibi bir yanılgıya düşmem.Bu kitabın bana öğrettiği birşey varsa o da budur.
Gary Small 
Gigi Vorgan
