İnsanlık tarihinin başlangıcından beri insanoğlunun en büyük arzusu ölümsüzlüğü arayan bir kralın destanı.
"ölüm, hiç kimsenin görmediği,
yüzünü kimsenin fark etmediği,
sesini hiç kimsenin duymadığı,
zalim ölüm! yok eder insanları!
Bilindiği üzere destanlar manzum eserlerdir.
Muazzez İlmiye ÇIĞ bu eseri manzum olarak yazmak istemiş ancak Gılgameş Destanı'na ait tabletlerin sadece % 60'ı okunaklıymış.(Geri kalanı kırık veya eksik.) Yazarımız da eseri bu yüzden nesir halinde neşretmiş.
Bu durum bu eseri orijinal bir öykü havasına büründürmüş. Eser oldukça sürükleyici. İnsana dair ne varsa; ölüm korkusu, dostluk, yoldaşlık, kahramanlık, vs... bu destanda.
Mitolojiye ilgi duyanlara kesinlikle tavsiye ederim. Ayrıca eserdeki "Büyük Tufan" okuyucuya semavi dinlerle Sümer mitolojisi arasında bir bağ olabileceğini sorgulatıyor.
Gılgameş destanı sizi insanlık tarihinin binlerce yıl öncesine götüreceği gibi aynı zamanda günümüz insanının problemlerine de ışık tutmaktadır.
Sümerlerin, bilinen en eski yazıya dökülmüş efsanesi. Gılgameş'in kral oluşu. Enriku ile tanışması düşmanlarını alt etmesi.
İçerisindeki hikayeler sizlere bir yerlerden tanıdık gelecek. Bazısı bu hikayelerin kutsal kitapları etkilediği bazısı ise kutsal kitapların bu destanı etkilediğini düşünecektir.
Oldukça genç bir adam, deriden yapılma trampetini sert hamlelerle döverek Fırat Nehri'nin hemen doğusunda yer alan Uruk kentinin meydanına doğru ilerliyordu. Halk bu sesle adeta hipnotize olmuşcasına bu adamın peşi sıra İştar Tapınağı'nın önüne kadar geldiler. Baş rahibe ve İştar'ın yeryüzündeki en genç tezahürü İlluna, riyakar bir gülümseme ile
Açmışım Lost'u, en sevdiğim gizemli karekter John amca elinde bulmaca, bir soruyu işaret ediyor: " 42. Enkidu's friend". Sonra başlıyor karelere cevabı yazmaya " GILGAMESH". Orada bir kırmızı hapı daha indiriyoruz bünyeye. Durdurup diziyi başlıyorum geç kalmış maceramı araştırmaya. (Bu saate kadar beklediğime de kızarak bir yandan) Hayran hayran okuyorum nette yazılanları. Baktım doyulacak gibi değil, bir çarşı gezmesinde kitaplardan oluşan haremime katıveriyorum bu destani dilberi. Efendim yazar ilmek ilmek tasvirlerle anlatıyor Gılgamış Destanını. Bu tasvirleri kafada canlandırmakta epey zor yani. Yıllar evveli Yüzüklerin Efendisinde aldığım o fantastik hazzı tadıyorum yine. Gılgamışla çöllerde üşüyor, merakla yıldızları izliyor, tapınaktaki bakirelere hayran hayran bakıyoruz. Ufka bakıp bol bol, uzaklardan gelecek dostu bekliyoruz beraber geceleri. Garibanlıksa bizde, kahramanlıksa dik alası. Adamlığın Kralı oluvermişiz bakıyorsun. Sonra işte böyle böyle gidiyor serüven. Alamut Kalesini seven buna bayılır. Enkidu ve Gılgamış ilişkisi, Şems ve Mevlana, Musa ve Hızır gibi yoldaşlıklarada benzemiyor değil hani. Ya da benim cahil kafamın kurguları. Bir ara filmi de yapılacaktı bu topraklarda ama yalan oldu sonra. Düşün Yani Enkidu'yu Kenan İmirzalıoğlu oynayacaktı -Vahşiye bakarmısın :)