Necip Fazıl Kısakürek - Beklenen Şiirinin Hikâyesi - Şairin Kendi Kaleminden
Üniversiteli delikanlı Kolejli kıza bir voleybol maçında rastladı.Okul salonundaydı maç. Tribünsüz minik bir salon.. Seyircilerle oyuncular arasında sahanın çizgisi vardı sadece.. O kadar yakındılar..
Delikanlı bu tatlı bu güzel bu dünyalar şirini kızı ilk defa görüyordu takımda.. Hoşlandığını fena halde hoşlandığını hissetti. Az sonra bir şeyi
Zamanın akıp gitmesine izin verme. İnsan ölümlüydü
Geçmişi ve geleceği şu anda öldürebilirsin. En büyük ölüm eylemsizliktir. Hayat ölmek üzere tek bir andan ibarettir. İşte o an ise şimdidir. Bilmiyoruz hangi şimdi ama şimdi... Şimdinin sorumluluğunu almayanlar şimdiyi hiç yaşayamadan gittiler.... Zamanın akıp gitmesine izin verme, bir ölümlü olarak, şimdiyi yaşayacak bir şimdinin bir daha asla gelmeyeceğini unutma, ne geleceği ne geçmişi simdiyi yaşa...
Hayat sınırlı ve insan ölümlüydü. Hayatı erteleyecek, geçmiş ya da gelecekte yaşayacak bir zamanı yoktu.
O halde hayat bu kadar kısa ise yaşamını bu sınırlı zamanda iyice hissederek, şimdi ve şu anda yaşamalı, planlamaalı.
Seçim özgürlüğü bu, şimdiyi seçebilmek...
Suyun doğası bir felsefe anlatır…
Örneğin, dağdan akan suyu düşününüz...En az direnç gösteren yolu seçer akmak için. Yani önüne bir kaya çıkacak olursa vazgeçmez yolundan ama onunla uğraşmaz, kayayla mücadele etmez, etrafından dolaşıp devam eder akmaya...
Suyun bu doğasından alınan ilhamla şöyle der Sufiler:
“Seninle uğraşan hiç kimseyle
Sensiz Olmaz
Aşk zamansız
Kitap insansız
Cihan sensiz olmuyor
Geceler anlamsız
Uyku gereksiz
Sen olmayınca olmuyor
Defter kalemsiz
İşler üstasız
Koyun kuzusuz olmuyor
Bitkiler susuz
Çiçekler kokusuz
Yemekler tatsız, tuzsuz
Cihan sensiz olmuyor
Olmuyor olmuyor işte
Aşk sensiz olmuyor...
Cahil bir yazar
Özgürüm işte artık. Bedenim özgür. Düşüncelerim özgür. Ama bir şeyler var, anlam veremediğim şeyler.
Ruhum ve kalbim özürleşmek istemiyor. Onlar kendilerini o yere ait sanıyorlar. Başka dünyalara ait değil, karanlığa aittiler. Bu karanlık dünyanın, küçümsenmiş insanlarıyız. Değişmez bir gerçektir bu. Herseye rağmen değişim umuduyla bekleyen gurursuz ruhuma ve kalbime acıyorum.
Annabel Lee
Seneler,seneler evveldi;
Bir deniz ülkesinde
Yaşayan bir kız vardı,bileceksiniz
İsmi Annabel Lee;
Hiçbir şey düşünmezdi sevilmekten
Sevmekden başka beni.
O çocuk ben çocuk,memleketimiz