“Yeşil Fanila” şiiri
“Sonra gittin. Birlikte kışlıkları naftalinleyecektik. Söz vermiştim unutmayacaktım gözlerini Bir yeşil fanila gibi ipte, alıp ütüleyecektim. Herkese iyi akşamlar demeyi öğretecektim gözlerine. Sonra gittin. Çocuk oldum bir daha, ağladım. Kaç şiir, kaç kere sular altında kaldı. Kitaplar, aşk, her şey. Her şeyi son bir kere daha kurtaramazdım. Keşke nane şeker gibi mentollü bir buluttan doğaydım Sonra gittin. Beyaz bir küf büyüdü evde, tersten yağan kar gibi. Keşke dünya toz şekeri ile kaplı olsaydı. Çocuk oldum sonra ağladım, yağmur bile beni ayıpladı. Söz dedim, söz verdim. Ruhumu gömdüğüm yer hala belli. Güneşi özledim, sonra seni Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım…”
Gittin; kirpiklerimde çürüdü papatyalar.
Reklam
"Gittin; kirpiklerimde çürüdü papatyalar..."
... Ali'nin Ayşe'den daha çok kalemi oluyordu hep. Ve çözmek için mutlaka bir problem gerekiyordu.Ayşe'ye üzülen merhametli çocuklarken o problemlerde, Ali olmak isteyen insanlar olduk. ... Biz ne zaman "insan" olduğumuzu unuttuk?
Sen artık hiç yoksun, Kabul, gittin ve gelmeyeceksin.
KDY
İnsanın yüreği en çok özlemekten yorulur.
Öyle bir gittin ki, gökyüzüm karardı.
Reklam
1,000 öğeden 11 ile 20 arasındakiler gösteriliyor.