Kaan'a Mektup
Penceresine hüzün kuşları konardı
Sıra sıra mor menekşeleri vardı.
Hüzün kuşları yerdi yapraklarını
Ne kuşları kovabildi Kaanım
Ne de menekşelerden vazgeçebildi.
Kuş olup uçtum
Bakıyorum yeryüzüne, efkarlıyım
Konacak dal yok
Yok artık umutlarım
Süzülüp yok oluyorum gecede
Ardımda kanat çırpışlarımı bırakarak
Yasak artık gülmek bana
Ağlamak ise ayıp, kahroluyorum
İnip dinleniyorum gecenin gölgesine
Saklanıp dem çekiyorum
Bir elim kelepçeli ağaç gövdesine
Bir elim kan içinde sefil
Kar sürüp tütün basıyorum
Bir haykırış bir korku
Ve sessizlik
Ölüm sessizliği...
Gözlerimi dikip aya ağlıyorum
Konacak dal yok
Yazdığı şiirleri "Gizdüşüm" adı altında toplayıp kitaplaştırmak için yayınevine verdi . Kitabının çıkmasını beklemeden , henüz 22 yaşındayken , 11 Ağustos sabahı Kadıköy'de , kaldığı otelin balkonundan kendini atarak intihar etti .