SANA SONBAHARIMDA KAL BİLE DİYEMEDİM
Diyemedim; evimde tutuklandı karanfil
Diyemedim; maviye kan damladı içimden
Bir hazân yıldızıydı mehtâbımda ellerin
Sevgi midir, ısırgan dudaklı dilberlerin
Gölgelerin kalbinde titreyen çiçekleri
Sevgi midir körlerin bakışlarında yatan
Rüzgârı, dalgaları, balıkları aldatan
Yoksa gülüşün müdür kâtil aynalar
Sayfa 73Kitabı okudu
İnsanlar yüzleşmekten korkunca mı kaçar, gizlenir ? Kaçınca arınmış mı hisseder kendini günahlarından ? Yoksa deve kuşu rolü yapmak daha mı kolay gelir?
“Dinleniyorum. İnsan yalnızken dinlenir daha çok. O yüzden belki.”
O kadar mı? Biz aslında buraya caz dinlemeye de gelmiyoruz. Yalnız oturabilmeye geliyoruz, etrafta yalnız oturabilen insanların varlığı nedeniyle sırıtmayacağımızdan emin olarak, güvenle.
“Bu müzik de ilgimi çekiyor. İçinde bir rahatlık saklı.”
Kadın tebessümle başını salladı, çok iyi anlıyorum demeye getiriyor. İnsanlar hep çok iyi anlıyorlar.
Sayfa 27 - ketebe yayınları
Yaşam yolculuğunuz artık bir serüven olmaz, o sadece bir şeye erişme, bir şeyi elde etme, "onu yapma" konusunda saplantılı bir ihtiyaç haline gelmiştir. Artık ne yol kenarındaki çiçekleri görüp koklar, ne de Şimdi'de mevcutken tüm çevrenizde gelişen yaşamın güzelliğinin ve mucizesinin farkında olursunuz.
Siz hep bulunduğunuz yerden
