Here we go again
İlahi Komedya Dante’nin Cehennem, Araf ve Cennet’e yaptığı düşsel bir gezinin öyküsüdür.
İtirafçı
Ben Abdurrahman B.
Soyadım B ile başlıyor. Ama gazetede böyle yazdılar. Soyadımı böyle yazarak beni gizlediler mi bilmiyorum. Artık hiçbir şeyin önemi yok. Şöyle yazılmış böyle yazılmış, ne fark eder? Başka şey. lerin de bir değeri, önemi yok. Ömür boyu hapse mahkûm edildim. Ömrüm ne kadar bilmiyorum. Şu an kırk iki yaşındayım. Bu rada
Sayfa 115Kitabı okudu
Allah azze ve celle demiş ki; Senden başka Allah yok...:dd
Beyazıd'ın sathlarına örnek verecek olursak, o şunları söy ler: "Öyle bir deniz geçtim ki, Peygamberler onun kıyısında durdu.". "Cehennem dediğin nedir ki? Onu görsem hırkamin ucuyla söndürüveririm.", "Kendimi noksan sifatlardan tenzih ederim. Ne de büyük zuhurum var." Allah beni bir defa yükseltti, oturttu ve bana şöyle dedi: Ey Ebû Yezid, yaratıklarım seni görmeyi arzuluyorlar." Bunun üzerine ben de dedim ki “Beni vahdaniyetinle donat ve Sen'in benlik elbiseni bana giydir ve beni ehadiyetine yükselt, ta ki, yaratıkların beni gördüklerinde diyebilsinler. "Seni (yani Allah'ı) gördük ve Sen O'sun Fakat Ben (Ebû Yezid) orada olmam", Hak'kı Hak'la gördüm. ve bir zaman Hak'da Hakla birlikte oldum. Ne nefes, ne dil, ne kulak, ne başka birşey vardı. Vakta ki, Tanrı kendi nurundan göz verdi, o zaman O'na O'nun nuruyla baktım ve O'nu kendi bilgisiyle gördüm, O'nun lütfunun diliyle, kendisiyle gö rüştüm: "Seninle benim halim nasıldır?" dedim. Bana "Ben se ninle senim. Senden başka Allah yok" dedi...
Sayfa 158Kitabı okudu
Cennet, cehennem... her meseleyi basit bir "dilemma'ya (ikilem) irca etmişiz. Daima iki ihtimal. İkiden fazlasını düşünemiyoruz. Avrupa! Ah Avrupa, canım Avrupa! Neden "ah Avrupa"? Hep gözün rehberliği: "beldeler, kâşaneler" masalı. Arka sokaklar, arka sokaklardaki sefalet? Ondan bahseden yok... Tarihin ölüme mahkûm ettiği kavimlerde hep aynı psikoz: kendini küçük gö rme psikozu. Avrupa cennet, Asya cehennem. Neden "beldeler, kâ şaneler"? Sanıyorum ki şarklı olduğundan utanan tek şarklı kavim biziz. Gerici, ilerici... Şarklı gericidir, garplı ilerici. İslamiyet huzuru çok ucuza satmış.
Yollar o kadar belli ki dü şü nmeye lü zum yok. Şarap içmeyecek, domuz yemeyecek, zina yapmayacaksın, beş vakit namaz v.s. Sonra periler, gılmanlar, huriler... Tasavvufun itibara mazhar olmaması da bundan. Yunus Emre'de bile hep: "şol cennetin ırmakları"!
Bugünün Türk insanı Hint düşüncesini kavrayacak durumda mıdır? Hayır. Kendi vokabüleri ile ya gericidir, ya ilerici. Gerici ise müslümandır: cennet, cehennem. İlerici ise Batı hayranı: caz, dans, cinsı̂ hürriyet ve teknik. Düşünmeye teşebbüs eden, düşünen demiyorum, kaç kişi var? Herkes panase meraklısı. Sosyalizm dağları devirecek, demokrasi altına çevirecek yurdu.
Mahçelerde mörülce
Moynar melin mörümce
İnsan mir hoş oluyor ekselansı görünce!
Hayrola ekselans, to go to cehennem mi möyle?
Yani, anlamıyorum. Çevremdeki insanların sıkıntılarının niteliğini, ölçüsünü sanki kavrayamıyorum. Pratik sıkıntılar, yalnızca yemek yiyerek atlatılabilen sıkıntılar. Ancak, belki de esas bunlar en sert ve şu on belamı darmadağın edecek kadar dehşetli, sonsuz bir cehennem de olabilir. Bunu bilemiyorum. Yine de, intihar etmeden, çıldırmadan, siyaset konuşarak, ümitsizliğe kapılmadan, teslim olmadan yaşam mücadelemi sürdürüyorum. Oyleyse bir sıkıntım olmamalı. Tam bir egoistim, üstelik bunun doğal bir şey olduğuna inanıyorum, kendimden bir kez bile şüphe duymadım. Öyleyse rahat olmaliyim. Fakat belki tüm insanlar öyledir, insanların ulaştıkları doyum noktası budur. Bilemiyorum... Gece gü zelce uyuyup, sabah rahatlarlar mı acaba? Nasıl rüyalar gö rürler? Yolda yürürken ne düşünürler? Para mı? Sadece bu olmasa gerek. İnsanların yemek için yaşadığını duymuştum ama para için yaşadıklarını hiç duymadım. Yok, ama belki duruma göre... Hayır, bunu da bilemiyorum. Düşündükçe anlaşılmaz hale geliyor. Sanki sadece ben farklıymışım gibi bir tedirginlik ve korkuya kapılıyorum. Çevremdekilerle neredeyse hiç konuşamıyorum. Neyi nasıl söylemeliyim, bilemiyorum.
Sayfa 14 - Sel Yayıncılık
