-"Sana bir şey yapmadım diyorum."
-"Tamam belki de hiçbir şey yapmadın. Ama hiçbir şey yapmamanın bile yolu yordamı var. Eğer yaşamak istiyorsan bunu aklında tut."
Vladimir - Neyin var senin?
Estragon - Mutsuzum
Vladimir - Sahi mi? Ne zamandan beri?
Estragon - Unutmuşum
Vladimir - Bellek ne oyunlar oynuyor bak insana!
Yeryüzünün gözyaşları hep sabit kalır. Biri ağlamaya başlamışsa, başka bir yerde bir başkasının gözyaşları dinmiştir. Aynı şey gülmek için de geçerlidir.
Kendimizi düşünme riskinden uzak tutalım.
GENET: Söylesenize bana, siz, ahlak kesen adam, başkalarının yarasını deşerek ne peşinde koşuyorsunuz? Giacometti Godot'yu Beklerken'in antraktında neden kalktı gitti? Ha! Hiç kendinize sordunuz mu, en ünlü piyesinizin ortasında dostunuz neden böyle çekip gitti?
Sayfa 49Kitabı okudu
Bazen o son anın geldiğini hissederim, her şeye rağmen…
VLADIMIR: Uyuyor muydum ben başkaları acı çekerken? Şu anda uyuyor muyum? Yarın uyanınca veya uyandığıını sandığımda, bugün hakkında neler söyleyeceğim? Hava çığlıklarımızla dolu. Ama alışkanlıklar duyarsızlaştırıyor insanı. (Estragon'a bakar.) Bana da bir başkası bakarak, uyuyor diyor. Kendisinin de uyuduğunun farkına varmadan uyuyor, hiçbir şey bilmiyor. Uyusun bakalım diyor, benim için. Böyle devam edemem. Ne dedim ben?
VLADIMIR: Pozzo! Pozzo!
ESTRAGON: Adının Pozzo olduğundan emin misin?
VLADIMIR (kaygıyla). Bay Pozzo! Buraya gel! Bir şey yapmayacağız sana.
ESTRAGON: Başka isimler denesek.
VLADIMIR: Ölüyor galiba, maalesef.
ESTRAGON: Eğlenceli olur.
VLADIMIR: Ne eğlenceli olur?
ESTRAGON: Başka isimler denemek, art arda. Vakit geçer, er geç doğrusunu buluruz.
VLADIMIR: Adı Pozzo diyorum sana.
ESTRAGON: Anlarız şimdi. Bakalım. (Düşünür.) Habil! Habil!
POZZO: İmdat!
ESTRAGON: Bir defada bildim!
VLADIMIR: Bu konu bıkkınlık vermeye başladı.
ESTRAGON: Belki ötekinin adı da Kabil'dir? Kabil! Kabil!
POZZO: İmdat!
ESTRAGON: Bu adam bütün insanlık!
hepimiz deli doğarız, bazılarımız öyle kalır.
estragonKitabı okudu
VLADIMIR: Kulaklarımızda hâlâ çınlayan imdat çığlıkları bütün insanlığa dönük! Ama burada, zamanın bu noktasında insanlık biziz. Hoşumuza gitsin gitmesin. Bunun değerini bilelim, çok geç olmadan!
Estragon: Burada olması gerekirdi.
Vladimir: Kesin geleceğini söylemedi.
Estragon: Ya gelmezse?
Vladimir: Yarın tekrar geleceğiz.
Estragon: Ve sonra öbür gün.
Vladimir: Belki .
Estragon: Ve devamında da.
Vladimir: Aynen...
Estragon: Gelene kadar.
Sayfa 17Kitabı okudu
Estragon başını kaldırır. Birbirlerine uzun uzun bakarlar, sanki bir sanat eserine bakarmış gibi. Sonra bir ileri bir geri ilerleyip, bir geri dönüp başlarını yana eğerek, titreyerek birbirlerine sarılıp kucaklaşırlar. Sonra birden birbirlerinden ayrılıp birbirlerinin suratlarına vururlar. Kucaklaşma biter . Estragon bırakıldığı için birden düşecek gibi olur.
Sayfa 80Kitabı okudu
ESTRAGON: Daima bir şey buluruz, değil mi Didi, bize varolduğumuz izlenimini verecek?
VLADIMIR: Evet öyle, büyücüyüz biz.
Bir saniye geçmiyor bakıyorsun bir pislik yerine başkası gelmiş.
Dünyadasın, işte bunun tedavisi yok...