Çağa bakıyorum. Çağa ve getirdiklerine, uzun zamandır tek derdim bu sanırım. Görmezden gelinen tahribatlarımız.
Psikolojik sorunlarıyla, mutsuzluk ve yalnızlıklarıyla bir çağ. Bomboş, teneke gibi bir çağ!..
Tek dava, davasızlık. En büyük dert miskinliklerimiz.
Üç satır bile okumaktan biçare iken nerede kaldı nefis davamız, nerede "eşref-ül mahlukat"larımız.
En duyarlımız köpek fotoğrafı paylaşıyor, en dindarımız sadece cuma'da camide, en eğlecelimiz rakı içiyor. Ve en bilginimiz twitterda 150 kelime yazabilip, fazla fazla bir iki yazarı hayatında tatbik edebiliyor. Ne diyor oysa Goethe, ben okuduğum ve anladığım yazarlar kadarım hepsinden bir parça, deha en son kendinden parça bıraktığında.
Dert ve dava evrensel ve ahlaki boyutuyla bakılamaz olgular artık. Derdimiz ne yiyeceğimiz, davamızsa çok daha mühim. Nerede yiyeceğiz!!!
Dehalarımız, konuşmacılarımız parayı bulmuş olanlarımız, ahlakına hayran olduklarımız...
Gelecekten ahlak, iman, cihad bekleyenlere bakışımızsa, delilik!
Kusura bakmayın solcusu sağcısı islamcısı 3 dolarlık canımız 5 euroluk ahlakımız kaldı.
Baran Şimşek