...Bülbülü altın kafese koysalar da o 'Ah vatanım.' demişti. İnsanın çocukluğu anavatanıydı, o çalınırsa, altın kafes içinde yaşanılan meslek yaşamının, aile yaşamının, toplumsal yaşamın hiçbir anlamı yoktu.
"Sabahtan akşama kadar bir şey bekliyorduk ve o şey gelmiyordu. Yine, yine bekliyorduk, düşünüyorduk, şakaklarımız zonklayana kadar düşünüyorduk. Hiçbir şey olmuyordu. Yalnız kalıyorduk. Yalnız. Yalnız." (Syf 48)
Bir bu kadar daha sayfa olsa okunur mu? Evet okunur. Bir solukta okunabilecek güzel kitabımız. Ama bu çabuk okunuş sayfa azlığı nedeniyle değil; cümle ve anlatım sadeliği ile ortaya çıkıyor diye düşünüyorum.
Satranç, düşünce, siyah ve beyaz, insanı korkutan fazlaca bir yalnızlık...
Kitabın bitiminde bize de sirayet eden boşluk duygusu...
Neden bu kadar çabuk bitti? Birkaç sayfa daha olmalı diye evirip çevirebileceğimiz okunası bir kitap.
SatrançStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020238.8k okunma