Çok çiçekle de baharın gelmediğini tecrübe ederek öğrendim 😊 Bahar insanın içindedir ve insan herseyden ve herkesten önce kendine yetmeyi öğrenmeli..😇 Doğarken de ölürken de yalnızız çünkü 🌸
İnsanı hayatta ve ayakta tutan şey umuttur. Umudunu kaybeden, kendini de kaybeder. Ki her zaman, herkes için bir umut olduğuna inanırım. Umut etmek günün sonunda insanı belki çok yorar ama hayata bir yerinden tutunmamızı da sağlar. Yani umutlar gerçek olmak için değil hayatta kalmak içindir bence..🌸
Hayatında hiç mi yenilmemiş, hiç mi bir engelle karşılaşmamış bu adam. Hiç sıkıntı çekmemiş, acı hep teğet mi geçmiş? Bu kadar dümdüz, engelsiz, acısız, kedersiz bir hayatın içinde insan nasıl gelişebilir, nasıl olgunlaşabilir?