Bir kör pencere,
Bir tutam gökyüzü ve bolca yaşanmışlık sızısı.
İnsanı insan yapan neydi?
Sadece kendine değil başkalarının da yerine hüzünlenmek miydi?
Öyleyse çok hüzünlüyüm şu sıralar.
İnsanlığın getirdiği ince bir sızı kapladı içimi.
Ne gökyüzü derman, ne de dökülen yaprakları eze eze yürümek.
Bir bahar türküsüdür dudaklarımda.
Yarınlar umut, yarınlar çiçekli yollar.
kalbimdeki o şiir.. 'uzanıp kendi yanaklarımdan öpüyorum'
Halbuki korkulacak hiç bir şey yoktu ortalıkta
Her şey naylondandı o kadar
Ve ölünce beş on bin birden ölüyorduk güneşe karşı.
Ama geyikli geceyi bulmadan önce
Hepimiz çocuklar gibi korkuyorduk
Geyikli geceyi hep bilmelisiniz
Yeşil ve yabani uzak ormanlarda
Güneşin asfalt sonlarında batmasıyla ağırdan
Hepimizi vakitten kurtaracak
Bir yandan
Sana çiçekli yollar vadetmiyorum ,
Vadetmek bir hayalin inşaat halidir çünkü.
Sana yalnızlıklar vadetmedim,
Sana mutlu yarınlar...
Mutsuz oluruz,
Böyle de varız, bil istedim!
Sarmaş dolaş olmadan da bütün olabilir iki beden,
Mesafeler yalnızca coğrafya kitaplarında önemlidir…
Sana birçok şey vadetmedim,
Ellerinden öpülesi sabahlar
Güneşe karşı uyanıp rüyamı anlatmak ön balkonda
Gökyüzü tam beyaz ,
Soğuk mermer beyazı,
Yağmur da yağar birazdan
Hava koşulları yalnızca coğrafya kitaplarında değil…
Rıdvan Keskin
Süreya Gibi
Bir kuş masalı bu
kanatların var yüreğime dokunan
şu ulu gökyüzü benim dünyam
dalga dalga kıran kırana geçer sevdam
ağaç kovuklarında büyütürüm seni
yeşilinden mavisine söylenir bütün türkülerim
sen benim yüreğimin yeşeren ağacı
sen çiçekli bahçem
dört mevsim yedi iklim süren serüvenim
destansı hayat öyküm
bir kuş masalım..
Bugünden evvel kazandım umudu
Son kelebek intihar etti, çözüldü zincirlerim
Kırdım dallarını bir bir çiçekli bahçelerin
Hoşcakal bulutlu gökyüzü
Merhaba aydınlık yarınlar..
7.06
Şair burada,
Sevdayı gönlüne açık umumi bir yerde,
Kendini kaybetmişken buldu.
Diren gökyüzü,
Aşk yağacak bugün bulutlardan,
Güneş sonrası.
Ve şair burada,
Aşkın bağrı açıkta.
Bir manzaranın karşısına geçtiğinizde gözünüze ilk ne çarpıyor mesela? Akan bir trafiği bir kütüphanenin ikinci katından izliyorum. Benim dikkatimi her zamanki gibi ilk olarak gökyüzü, bulutlar, kuşlar ve ağaçlar çekiyor. Bahâra yeni merhaba diyen ağaçlar ve çiçekler şu sıra daha baskın ne yalan söyleyeyim. Elimdeki kitabı bırakıp dakikalardır seyreyliyorum bu şöleni, bahârın şölenini, Allah'ın çiçekli ikramını. Hem inancım artıyor hem hayranlığım. Daha bi seviyorum, daha içtenlikle dönüyorum okuduğum satırlara. Evet İsmet Özel'in muhteşem kalemine, iç alemine... Birazdan kalkacağım, kalkıp içinden geçeceğim az evvel karşısında durduğum manzaranın, akan insan trafiğinin demiyorum bak...