Gece
GÖKYÜZÜ OLSAM
Güneş olsam kimi zaman
İçini ısıtsam nice soğukta kalmışların
Can olsam, kan olsam bitkilere
Çocuklar beni görünce sokaklara dökülse…
Gece olsam kimi zaman
Ayıpları örtsem kuytu köşelerde
“Hadi artık dinlenin sizde” desem
Yorgun, yıpranmış bedenlere…
Gökyüzü olsam
Sarsam tüm insanlığı mavi ruhumla
Işık saçsam ihtiyacı olana
Kimine dost, sırdaş zifiri karanlıkta…
Denizlerle birleşsem,
Gözlerin gördüğü son noktada...
Yağmur olup düşsem toprağa,
Umut olsam tüm insanlığa …
Hasan KILIÇ
30 Mayıs 2016
Franz Kafka
Ama yanında olsam, arada bir elimi alnına koysam, gözlerine dalsam, bakışlarını ben odada dolaşırken üstümde hissetsem, senin için yaşadığımı bilsem, içim içime sığmasa, bu yaşama iznini versen bana;
“..ve şu yağmurlu gökyüzü de gülümsese biraz ne olurdu? “
|Franz Kafka - Milena'ya Mektuplar
H. Tuğberk Bahadırtürk - Müzeyyen
"Müzeyyen; bir kar tanesinin yere düşmesi kadar kader."
Size önce kaderden bahsederek giriş yapmak istiyorum. Kader; alınyazısı, mukadderat veya yazgı olarak da adlandırılabilir. Bütün evrenin, yaşanılan ve yaşanacak olan her şeyin önceden ve değiştirilemeyecek bir şekilde dizayn edinildiğinde olan bir inançtır. Ezelden ebede kadar
Mapushane düşünceleri
Hani bir dışarda olsam
Hep yürürüm durmam
Benimle beraber yürür gökyüzü, toprak
Özgürlük benimle beraber
Gökyüzü, toprak ve özgürlük ne güzel şeyler
Hani bir dışarda olsam
Belki günlerce uyumam.
A. Kadir
V’eda
Gerçekliğin içinde veya hayalimde bile değilken neredeyim ben? Ne aradığıma dair herhangi bir fikrim yok. Belki de böylesi iyidir derken o kadar uzaklara düşüyorum ki kendimi labirentin en başında buluyorum. İşte öylesine uzak yaşadığım duruma, öylesine uzak şeylere karşı bir ilgi uyanıyor içimde. Dikkatlice sokulup kulak kabartıyorum. Koyu
