Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
3
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Seni görüyoruz, gökyüzü, seni görüyoruz
Çıban üstüne çıban
çıkarıyorsun,
siğil üstüne siğil.
Böylece çoğaltıyorsun sonsuzluğu.
Seni görüyoruz, yeryüzü, seni görüyoruz
Can üstüne can
çıkarıyorsun,
gölge üstüne gölge
Böyle nefes alır zamanın yangınları.
Sayfa 63
Marmaris'te yine yangın var saatlerdir. Dalaman'da da vardı ancak o söndürülmüş sanırım. Geçen seneyi ve ne kadar korkunç olduğunu hatırladım tekrar. Gerçekten çok üzücüydü ormanları bu şekilde görmek ve bu üzüntü biraz farklı da, tarif edemiyorum tam.
Anlık olarak paylaşım yapan üç hesap vardı takip ettiğim. İki tanesi Muğla içindi. Bunlardan biri gazeteci, diğeri de alana gidip itfaiye ekibine yardım eden bir gönüllüydü. Sürekli girip bakıyordum, neresi sönmüş ya da başka bir yerde başlamış mı diye. Canlı yayınları da izliyordum. Online olarak yangınları gösteren bir harita vardı, ona da bakıyordum...
En son bizim evin penceresinden bile gökyüzü renk değiştirmişti. Çünkü evin arkası orman ve arkamızdaki dağın diğer tarafındaki yerleşim yerinde de çıkmıştı yangın. Gün geçtikçe balkona çıkamaz, camları bile açamaz olmuştuk, kül geliyordu içeri.
Hiç unutmuyorum, bir gece annemle nöbetleşe yatmıştık. Evleri boşaltma kararı gelirse, yangın çok yaklaşırsa diye. Küçük çantalar bile hazırlamıştık. Çok tuhaf ve kötü bir süreçti. Şimdi tüm bu yaşananlara rağmen, hala "gece görüşlü hava aracımız olmadığı için yangına havadan müdahale edilemiyor"u okumak çok sinirimi bozuyor benim. Neyse... Umarım bu sefer o kadar yayılmaz, yangınların sayısı artmaz ve mevcut olanlar da bir an önce söner.
Görüyoruz seni, gökyüzü, görüyoruz.
çiçek üstüne çiçek çıkarıyorsun,
uçuk üstüne uçuk.
Böyle artırıyorsun sonsuzluğu.
Görüyoruz seni, yeryüzü, görüyoruz.
Ruh üstüne ruh açık ediyorsun,
gölge üstüne gölge.
Böyle soluk alıyor vaktin yangınları.
Seni görüyoruz, gökyüzü, seni görüyoruz
Çıban üstüne çıban
çıkarıyorsun,
siğil üstüne siğil.
Böylece çoğaltıyorsun sonsuzluğu.
Seni görüyoruz, yeryüzü, seni görüyoruz
Can üstüne can
çıkarıyorsun,
gölge üstüne gölge
Böyle nefes alır zamanın yangınları.
Sana ne kristal bardaklarda sunulan kirli sulardan? Şu uyur gezer kalabalıklar gibi sen de uyu gitsin!''
Aydınlanma Dönemi mimarisi, ayaklanması, yangınları, kiraz ağacından yapılma toplarıyla ünlü bir tarihi şehrin sokaklarında yürüdüğümüzü hatırlıyorum, dar sokaklardan tarih akıyordu, babamsa her şeyden çok pencerelerdeki sardunyalara hayret ediyor ve böyle çiçek yetiştirenlere sesli övgüler yağdırıyordu. Bir anda bir sokakta durdu ve yerde bir şeyin etrafında uzun uzun hayranlıkla dolaştı. Ne keşfettiğini görmeye gittim. Manda boku. Tüm dinler beni affetsin, minyatür bir katedral, bir kilise kümbeti ve cami kubbesi gibi orada duruyordu. Bir sinek, etrafında melek gibi dolanıyordu. Manda bokuna artık pek sık rastlanmıyor, dedi babam. Kimse manda yetiştirmiyor artık. Ve onun kabaklara gübre olarak nasıl verildiğini, bir duvarın onunla nasıl sıvandığını, arı kovanının etrafına nasıl sürüldüğünü (eski, örgü olanlardan), kulak ağrısında şifa olarak nasıl kullanıldığını -iyice ısıtıp kulağın üzerine yerleştiriyorsun- uzun uzun ve keyifle anlattı. O anda, gezdiğimiz Aydınlanma Dönemi evlerinin ve Giza piramitlerinin manda bokunun mimarisi, fiziği ve metafiziğinden çok daha önemsiz olduğunu kabul edebilirdim.
Versay, Atina, Roma veya Paris’te doğmamış olsan da, yücelik karşına çıkmak için yine bir suret bulacaktır. Eğer Longinus’u okumamış, Kant’ı duymamışsan veya... isimsiz köy ve kasabaların, çorak gün ve gecelerin sonsuz cehalet çayırlarında yaşıyorsan, yücelik yine karşına çıkacaktır, senin kendi dilinde. Bir kış sabahı bacadan çıkan duman olarak, lacivert bir gökyüzü parçası olarak, sana başka bir dünyadan bir şeyi anımsatan bir bulut olarak, manda boku olarak.
Yücelik her yerdedir.
Sayfa 162 - V. Yeşil Kutu, Manda Boku Veya Yücelik Her YerdedirKitabı okudu
[Ates ve Çakıl Çağı] kitabinda, gökyüzünde gerçekleşen ve güneşin, ayın ve diğer gökyüzü olgularının dahil olduğu korkunç bir olayın tüyler ürpertici anlatımlarına dayanan, dünyanın dört bir tarafından mitler, efsaneler ve gelenekler içerir. Dünya, zehirli bulutların eşlik ettiği büyük bir patlama, uzun bir karanlık dönem ve yangınları söndürüp insanların boğulmasına yol açan bir tufan sonucunda yerle bir olur.
Sayfa 185 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
TASOS LİVADİTİS - BİR YEL ESİYOR DÜNYA KAVŞAKLARINDAN
Yunan devrimci şairin Bir Yel Esiyor Dünyanın Kavaklarından şiiri Panayot Abacı çevirisiyle listede. İyi okumalar.
Dondurucu soğuk
bir yel esiyor ülkenin ıssız sokaklarında
rüzgâr tozu dumana katıyor
uçuşuyor sigara izmaritleri bulutlar kağıtlar
sokaklarda koşuşan kimi yayalar
yel esiyor damlarda bacalarda köprü altlarında
yel esiyor
Üzerinde ”EN GÜZELE” yazılı, altından bir elmayı, şölenin yapıldığı salonun ortasına bırakıverdi. Doğal olarak bütün tanrıçalar, bu elmaya sahip olmak istediklerinden uzun tartışmalar oldu. Sonunda üç büyük tanrıça dışında diğerleri çekildiler. Ama kudret tanrıçası Hera, zekâ tanrıçası Palas Athena ve Aşk tanrıçası Afrodit elmaya sahip olmakta
"seni görüyoruz gökyüzü, seni görüyoruz
çıban üstüne çıban
çıkarıyorsun
siğil üstüne siğil
böylece çoğaltıyorsun sonsuzluğu
seni görüyoruz yeryüzü, seni görüyoruz
can üstüne can
çıkarıyorsun
gölge üstüne gölge
böyle nefes alır zamanın yangınları."
Ayrılığımız
Ellerin beyazdı, pencerelerin kadar,
Pencelerin beyazdı, ellerin kadar
Gözlerin gökyüzü altında bir direniştir,
Kemirilmiş ince duran urgan gibi
Ayrılmılığımız kucağıdır yaşamın
Mia, eskittim diri diri çırpınan yağmuru
Islanıyor, bütün kuşlar gibi
Gizliyor, gümüşten kırık yangınları
Ayrılığımız kucağıdır yaşamın
Aykut...