Bir martı oldum bugün günlük yazdım
...
Efil efil bi yel,
bisiklet süren yeşil pantolonlu kadın,
roman çocuk,
serçe şakırtısı,
kil saksı,
palmiyenin gölge oyunu,
pazar arabası,
uzak saksafon,
turuncu balonlu çocuk,
hapşıran,
ray cızırtısı,
karga,
bulut,
maskot,
"Abi sen ne güzel söz dedin ya",
çay ve simit...
.
EVRENSEL ATIKLAR BİDONU
Yokluğa alışamadın mı?
Ne olduysa kaldın öyle.
Takvimleri yırtıp ettim,
Alışamadın mı gökyüzüne.
Vardı yağmurlar hep yağar,
Vardı ağaçlar hep sararır yapraklar.
Sen alışamadım mı sen olmaya?
Saçına rüzgâr, sesine ışık düşürememek kimsenin
Parmaklarını sözüne pınar edememek
Uzaklarda bir adamın üşümesi; bir kadın dağlara daldıkça
Işıklı vitrinlere bakmadan geçmek çarşılardan
Çiçekçilerden uzağa düşmesi insanın yolunun
Evlerle sokaklar arasında bir ayrım kalmaması
Ayrılık; yağmurdan vazgeçiş, sudan üşüme
Yalnızca gölge vermesi ağaçların
İyiliğin küfre dönmesi ayrılık
Güneşin bir ceza gibi doğması dünyaya
Başını alıp gitmek gibi bir geri dönüş
İki adımından birisi insanın, sevincin kundakçısı
Hüznün arması, süren korkusu inceliğin
Ayrılık, o küçük ölüm; usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan
Senin Korkularını Benim İnceliğimi
Ayrılık ne biliyor musun?
Ne araya yolların girmesi
Ne kapanan kapılar
Ne yıldız kayması gecede, ne güz
Ne ceplerde tren tarifesi
Ne de turna katarı gökte
İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık!
İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini
Birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine
Ardında dünyalar ışıyan camlar
Gölgelerin Arasındaki Işık (AI)
Bir gece, Ay'ın ışığıyla aydınlanan eski bir ormanın derinliklerinde, Elara Beypazarı yalnızca yıldızların göz kırptığı gökyüzünü izlerken, ansızın bir huzursuzluk hissetti. Orman, sanki nefesini tutmuş, bir şeyin gerçekleşmesini bekliyormuş gibi sessizleşmişti. Elara Beypazarı'nın etrafında, zamanın ve mekanın ötesinden gelen, eski bir
eğitim ve kadın
" Erkeklere verilen eğitim yalnız kendi şahıslarında kalır, ölümleriyle yok olur. Kadınlara verilen eğitim ise çocuklarına ve gelecek nesillere de geçer. Erkeklere eğitmek gölge veren bir ağaç dikmek, kadınları eğitim vermek ise hem gölge hem meyve verecek bir ağaç dikmektir. Gölge, kendi eğitilmişliğinden topluma yapılacak iyilik, meyve ise yetiştirilecek eğitim görmüş çocuklardır. Kadınları eğitmeksizin yalnızca erkeklere eğitmeye çalışan bir toplum, kum üzerine temelsiz bir köprü kuran, Yağmur yağdıkça köprünün yıkıldığını görüp yeniden yapmaya mecbur olan bir adama benzer. Bir toplumun eğitiminin temeli kadınların eğitimidir. Kadınlar toplumun esasıdır. Uygarlığın oluşumu, toplumların mutluluğu kadınların eğitilmesine bağlıdır. "