Dostlar! Romalılar! Vatandaşlar! Dinleyin beni! Ben buraya Oblomov’u gömmeye değil övmeye geldim. Yüzyıllardır, haksız yere, tembel miskin vb kötü sıfatların vücut bulmuş hali olmakla suçlanan pek saygıdeğer Oblomov abimizin, iade-i itibarını gerçekleştirmek üzere bunları yazıyorum. Bezgin Bekir ile Garfield karışımı bu yüce şahsiyetin, biz cahillerin göremediği bir “fıçısı” vardı ve hayatına müdahale eden durum veya kişilere sadece, “gölge etme başka ihsan istemem” diyordu, kendi tarzında. Buna rağmen aynı şeyi yapan Diyojen kadar karizmatik olamadı, heyhat! Kendisinin zıttı yani doğru, sorumluluk sahibi ve örnek insanlar olarak ortaya sürülen karakterler Oblomov’un tırnağı bile olamazlardı. Bir kısmı bohem bir hayat felsefesine sahip “sabaha kadar dance” grubu zıpçıktılardan oluşurken; geri kalanları ise bir şekilde “yırtmanın” peşinde olan tatlı su balıklarıydı sadece. Mabadını abad etmesi yönündeki arkadaş ricalarına, Nazan Öncel’in “ Bu havada gidilmez, güneşli günde gidilmez, aslında hiç gidilmez” mısraları ile karşılık verdiğini kesinlikle ret etmiyoruz. Bu reddiyelerinin altında yaşadığı obsesif kompulsif belirtileri ve panik atak nöbetlerini ise görmek kimsenin işine gelmiyordu. Bilmiyordu! Yaşamayı bilmiyordu. Evet ama öğreten var mıydı? Kimse, nasıl bir aileden geldiğini merak etti mi hiç? Çarıklı varyemez ve statükocu ailesini bir tanısalar, ailesine göre nasıl da cevval olduğunu anlayabilirlerdi. İnsanlar hayatı boyunca “vurun abalıya” modunda davrandılar ona. Behçet Necatigil’in “sevgileri yarınlara bıraktığı” ile ilgili suçlamaları onu çok derinden yaraladı. Halbuki o sadece sevgileri değil yapması gereken her şeyi erteleyip, “yaşamayı” yarınlara bırakan yüce bir varlıktı. Ne olmuş efendim, kitabın ilk 230 sayfasında yataktan hiç çıkmadıysa? Neymiş efendim, üzerindeki hırkayı hiç çıkarmamış. Leyla ile Mecnun dizisinde aynı hırkayı Mecnun tam üç sezon giydi. Bir kişinin bile gıkı çıktı mı? İçinde yaşadığı toplumu beğenmemesinden kaynaklı dışarı çıkmama özgürlüğünü ona çok görüp acımasızca eleştirdiler. Kadere bak! Kadere bak ! Kimler kimlerle beraber! Kitaba öyle bir önsöz koymuşlar ki, Oblomov’a karşı büyük bir manipülasyon manifestosu adeta. Hem kitabın içindeki bir çok olay hakkında bahsedip okuma hevesini kırıyor, hem de kitaptan çıkarmamız gereken mesajı da biz düşünmekle yorulmayalım diye hazır hap şeklinde bize sunuyor. Bilgi mi vereceksin, ver ama sonda ver. Tüm şer odakları bir yandan hakaret ederken bir yandan da, güzel özelliklerinin gün yüzüne çıkmasını önlüyorlardı. Evinin içine yerleştirdikleri, kefeni yırtık kalasıca o uşak, onun hakkında ne dedikodular ne iftiralar yaydı etrafa. Neymiş efendim, iltifat edemiyormuşmuş? Böyle bir yeteneği olsaymış her şey daha farklı olabilirmişmiş? Ünlü bir felsefecinin de dediği gibi hep “ Miş miş miş de muş muş muş” Hadi oradan! İltifat adı ile cilalanmış, kadınlara söylenen kulağa hoş gelen yalanları söyleyememenin tertemiz beceriksizliğini yaşadı hep. Neden , çünkü çok dürüsttü. Ama tek bir kişi bile Oblomov denildiğinde dürüstlüğünü aklına getiremiyor. Yeni doğmuş bebek poposu pufidikliğinde bir kalbe sahip olan, bu ruhu emekli genç insan, bir türlü anlaşılamadığından dolayı, koşarsa kesin düşeceği düşündürüldüğünden yürümeye bile cesaret edemedi. Eyyyyy Ivan Gonçarov! Kimsin sen? Kaç kişi biliyor senin adını? Ama bütün dünya tanıyor seninkıydığın civanı. Sana defalarca yalvardım. Kitabın sonunu “ Beyaz Geceler” kitabına özenip de o şekilde bitirme diye. Kitabı Tembelin hiçbir işi rast gitmez başlığı altındaki bir kamu spotuna çevirmek nasıl bir hadsizliktir. Kemalettin Tuğcu kitaplarında bile böyle bunaltıcı bir sona yer verilmemişti. Artık ne desek boş! Işıklar içinde yat aziz dost! youtube.com/watch?v=g4IlsRk...

Oblomovİvan Gonçarov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202139,9bin okunma

·

109 görüntüleme

Bahar Acar

@bahar ·

1yıl

Seçim akşamı kafa dağıtmak için yorumlarınızı okuyordum. Şu şarkıya denk gelmek ne güzel oldu :)) Teşekkürler 🌿

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Meşrebi Kalender