Gönderi
Paul Nizam, lise yıllarında Sartre ile dostluk kurup, 20li yaşlarda felsefe okuduktan sonra Fransa dan ayrılarak Aden e gitti ve 2yıl orda kaldıktan sonra, edebi denemeleri ve kitaplarında Marksist edebiyat kullanıp, kominist, işçi kökenli, devrimci adamları konu alır, Aden Arabistan da Sartre uzun 1önsöz yazar, "hepimiz canavarız, Nizan ın ölmesi yetmedi hiç1zaman yaşamamış olması gerekirdi" der, önsözünde...
"Aden Arabistan" sanki 1ic döküş kitabı deneme gibiydi, roman değilde, dönem siyaseti, kendi benliği, oluşan durumlar adına her cümlesi ayrı çizilesi türden...
"~... 20 yaşındaydım. Kimse bana yaşamın en güzel çağı budur demesin.
Herşey genç1adamın yıkımına neden olabilir: Aşk, fikirler, ailesini yitirmesi, önemli şahsiyetler arasına kabul edilmesi. Dünyadaki yerini öğrenmesi kolay olmaz.
... biz başlangıcın başında değil, gerçek sonun başlangıcına tanıklık ettiğimize inanıyorduk...~" diye başlayan yazar beni en derinden vurur ve yolculuk başlar...
Avrupa'dan Adene giderken, burjuvazi dünyasındaki kafesteki entellektüeller, dünyanın kurtulacağını telkin eden soytarılar, düşlerin gerisinde yaşanan içinde yaşadığı dönemin gizli kargaşaları ile herkes kendi bildiği yoldan kaçmak isterken, pek çok yol var ama hic1yere varmayan, Avrupalıların kendi başlarına hiç1şey beceremedikleri, özgürlüğün rüyada sahip olunan, düşlerde kavuşulan 1kavramken, hepimizin göçmen olduğu bu yolda bütün insanlar sıkılır, ayrıca insanlar demirlenmek için yaratılmışken, çaresiz kendine aranan mecburiyetler, alışkanlıklarla kendi içimizde oluşturduğumuz Tanrı yla, hiç1ölü akla yatkın yok olmazken, gerçek 1hiclik içinde kalmazken, Adenden Avrupa'ya gidiş başlar ki Aden de kendini kaybetmek, Avrupa'da sizin pis erdemli alışkanlıklarınızdan iyidir, 1salgina takılıp her kötülüğün mikrobunun olduğu ve insanlık dışı bu yaşamda acılara yayılan bağışıklıkla kendini ölü hissedip kayıtsızlık içinde olgunlaşarak, ölümden tiksinerek, düşünceyle arzulayip amaçladığımız geçmiş ve gelecekle kafada evirir, çevirir ve zeka iç yaşamdır ki yansıma görüntüler hic1ayrim gütmeyen 1aynadır der ve nihayet varır Fransa'ya kötü huyların sırıtıp, insanlığın içindeki kötülüğün yüzlerine yansımasıyla kaçış 1işe yaramaz bütün şehir ülke isimleri benim için aynıdır, ruh insana ait değildir, sermayede 1ruhtur ki nefret etmekten korkmuyorum, pişmanlığı asla tatmayip, nefretle iyi geçinecegim, unutkanlıkla da... diyerek ve 1çok konudan bahsederek kitabı bitirir...
Bu çıkılan yolculuğu, çok çok severek ve içselleştirerek okudum farklı tarzlarda okumak isteyenlere tavsiyemdir, çok güzel tespit ve cümleleriyle...
··
1 plus 1
·715 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.