Klasik kitapların en önemli özelliği bir dönemin yahut bir toplumun sorununu edebiyatla harmanlayıp bize göstermeleridir. Charles Dickens, klasik İngiliz edebiyatının en önemli isimlerinden biri olmakla beraber okuduğum nadir klasik edebiyat yazarlarından biridir. Burada nadir derken diğer yazarları eleştirmek gibi bir düşüncem kesinlikle yok sevgili okur. Klasik eserlerdeki anlam yoğunluğu, verdiği mesaj çağımıza uyarladığımızda bazı şeylerin çokta değişmediğini görmek beni yoruyor. Klasik eser okuyamayışımın asıl sebebi bu sanırım ama bu bahanenin arkasına saklanmak istemediğimden kendim okumaya zorluyorum. Çünkü bu insanların verdiği bir mesaj var. İleri ki nesillere aktardıklarını görmezden gelemeyiz. Yedi yoksul gezgin kitabına gelecek olursam, bir solukta okunabilecek hoş bir hikaye. Dickens’ın Kent’te bir bölgede gördüğü 6 yoksul gezginin barınabileceği hayır kurumu dikkatini çeker. Kendini de bir nevi gezgin olarak gören Dickens bu gezginlerle tanışmak ve Noel arifesinde onlara yemek sunmak ister. Biraz zoraki olsa da bu gezginlerle tanışmayı başarır. Üçü denizci, bir Genevalı saatçi, dul bir bayan ve kendiyle ilgili hiç bilgi vermeyen siyah takımlı bir beydi bu gezginler. Ziyafetten sonra herkes sıcak şarabını yudumlarken sohbet konusu olarak Dickens, onlara Richard Doubledick’in hikayesini anlatmaya başladı. Zaten asıl olayda o zaman başladı sevgili okur. Dickens, bu kısacık hikayede yoksulların, hayır kurumu bile olsa insanların gözündeki yerini, savaşlarda kurulan dostluğu ve savaşın üzerimizdeki etkisine kısaca değinmişti. Kitabın sonun kendime şu soru sormadan edemedim sevgili okur. “Ben olsam ne yapardım? Nefretimin gözümü kör etmesine izin mi verirdim yoksa ileriye mi bakardım?” Dickens’ın 50 sayfaya sığdırdığı bu kısacık hikayenin alt metnini de gördüğünüzde olayın sadece gezginlerle tanışmak yada bir adamın hikayesini anlatmak olmadığını da fark ediyorsunuz. Başta da belirttiğim gibi klasik eser çok okumam ama bu hikayenin daha uzun olmasını isterdim. Arada geçen süreler hakkında daha çok ayrıntı öğrenmek mükemmel olurdu. Hayat bize bundan daha fazlası olmaz dediğimiz her anda bir ilerisini gösterip katlanamam, yapamam dediğimiz şeyleri yapmaya mecbur bırakıyor sevgili okur. Umarım daima iyilik ve güzellikle karşılaşırsınız.

Yedi Yoksul GezginCharles Dickens · Kavis Kitap · 200951 okunma

·

53 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Meyus Okur