Gönderi

Hoş bir şiir okuyup uyuyalım bu gece* Yazmak istemiyorum Acımın mürekkebi bulaşıyor her yere Yazdıkça başka pencerelerden bakıyorum Oyun etmişim acımı acıyorum kendime Geçsin diyorum, geçsin artık Sabır zorluyor kapımı adını duyuruyor bütün mahalleye Geçsin diyorum, geçsin artık Teslimiyet kornalar çalıyor sokaktan geçerken Hiçbir zaman teslimiyet yolunda yalnız yürüyemeyen ayaklarım acıyor Çocuklar hep ağlıyor balkonlarda onlara katıyorum sesimi Ne kadar da abes duruyor Sus deyince susmuyor bu atsan atılmaz, satsan satılmaz bir acı Acıma acıyorum Daha çok acıyor Sanki herkes balkonlarda Orada mutlu bir çift Şurada yaşlı bir nine Neden herkes balkonlarda Perdeleri yırtılmış evlerin Ben bu küçücük odada nasıl görüyorum onları Onlar beni bu küçücük odada nasıl görüyor Nasıl acıyorlar bana Duyuyorum birileri merdivenlerden Birileri asansörden geliyor Annem kapımı çalacak korkuyorum Acımı görecek korkuyorum Acıma benden çok acıyacak sonra ben acımla anneme acıyacağım Korkuyorum Başkaları bakınca mı büyüyor yara? Yoksa bakmadıkları için mi büyütüyorum? Bir bakıcı bulsam yarama büyütse ben görmeden, kabuk bağlasa…. Ah neyse başka bir yara açılır Korkuyorum, acımdan daha büyük acılar görürüm diye Odamdan çıkmıyorum Bu içimi kavuran acıya bakıyorum Su içiyorum azıyor İçmiyorum yanıyor Nasıl geçer diye baktıkça Aynada gözlerim kan çanağı… Babam gelse ne diyeceğim Evet her şeyim mükemmel Neden bir testi dökülmüş gibi yere bakıyorum Ne diyeceğim şunum yok değil Aahh neyse pencereyi açsam yok yok Bebekler ağlıyordur yine
·
11 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.