Tüm ışıklar kapandığında insan kendiyle baş başa kalır ya, kimilerine göre yalnızlık dense de bunun adına ben şahsen böyle anlarda ruhumun dinlendiğini hissediyorum. Bu dizeleri okuduktan sonra üstadın da içine kapanmaya başladığını yani bir nevi ruhunu dinlendirmeye çalıştığını fark ettim. Şiirle başlayan hayatın şiirle biteceğinin bir göstergesi gibi etrafındaki yalancı kalabalıktan ruhen kopmaya başlamış üstat. Öte yandan geçmişiyle barışmaya, kendini affetmeye çalıştığı dizeleri de var bu kitabında. Evet diğer kitapları gibi etkileyici değil ama dikkatle okunursa bir yardım çağrısı, vicdanını rahatlama çabası içine girdiği.
Aslında anlatılacak çok şey var bu konuyla ilgili... Kim bilir bir başka üstat daha derinlemesine anlatmıştır meseleyi. Okumaya devam..
