Şiir, şairin yüküdür. Bu yükü yüreğinde taşır. Gün gelir, bembeyaz sayfalara döker. Sonra yüreğine sevgi yükü düşen her kişi diyemediği cümleleri onun yerine başkası söylediği için onun kelimelerine sarılır. Kelimelerinden sonra duygularına sahiplenir. Sonra bir bakar ki karşına alıp konuştuğu içindeki bir ben olmuştur. Şiir kökenliğimi bir kenara bırakıp Elif Burcu Özkan'ın dizelerine uzanıyorum. Dizelerden sonra kitabının ismine bakıyorum. Gelecek olan kitaplarının isimlerine bakıyorum. Edebiyata katkısı olacak bir akademisyeni sizinle tanıştırıyorum. Ben kendimi buldum siz de muhakkak bulacaksınız.. İyi okurlar, sevgili 1k
