Hece Öykü, içerisinde nitelikli birçok yazarın bulunduğu bir öykü dergisi. Doğrusunu söylemek gerekirse tek tek hikayeleri burada analiz etmek yani kritiğini yapmak zor olacaktır bu yüzden genel hatlarıyla ve içerisinden seçtiğim yazarlara değinerek bir şeyler ifade etmek istiyorum. Ön yazısında Rasim Özdenören'e yer veren dergide Soner Oğuz Unuttum Sandıkları'nda insanı içimizden birilerini gözümüzün içine bakarak anlatmış adeta, tasvirleri muhteşem. Muhammet Erdevir'in Üç Katmanlı Tek Öyküsü ise mekana bağlı olarak karakterlerin iç dünyasını, psikolojisini ve gerçekliklerini aktarıyor, doğrusu okumak keyif vericiydi. Ayşe Hicret Karakaya'nın Mozart'ın Nasırlı Elleri adlı öyküsü sizleri piyano başına geçirmeye davet ediyor adeta. Rümeysa Kılıç'ın öyküsü hayatın içinden hem mutlu hem hüzünlü bir kesit gibiydi. Hatice Bildirici öykü ve denemeyi kıyaslayan daha doğurusu bunların iç içeliğini inceleyen yazısı bilgilendiriciydi. Dergide bir de başka dünyaların öyküleri bölümünde Özbek öykücülerinden İsacan Sultan'ın hikayesi yer alıyor. "Haydan Gelen Huya Gider" sözü bu kadar güzel anlatılabilir mi emin değilim doğrusu. Hece Öykü'de İlkler bölümündeki Özay Erdem'in Tek Kişilik Balayı'sı kitapların kullanım amaçlarını sorgulatan ve gerçekten zekice kurgulanmış bir eserdi. Aysel Cengiz'in Şehirli Gelin'i sanırım en beğendim eser oldu çünkü o kadar nezih ve sade bir dille ve içtenlikle yazılmışki okurken bu sadelikte dinleniyorsunuz. Şimdilerde böyle insanlar kaldı mı diye düşündürüyor aynı zamanda gülümsetiyor. Ayrıca dergide kitap incelemelerine de yer verilmiş. Nitelikli okurların istifade edebileceği, pasif değil aktif okuyucuların özellikle üretme derdi olan okurların başucunda bulunabilecek bir dergi Hece Öykü. Öykü severlerin zaten yolunun muhakkak kesişeceğini düşünüyorum.

Hece Öykü Dergisi - Sayı 102Hece Öykü Dergisi · Hece Yayınları · 20207 okunma

··

125 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Samet Koçyiğit