Hiç de fena insanlar değillerdi. Yalnız boş, bomboş mahluklardı. Yaptıkları münasebetsizlikler hep buradan geliyordu. İçlerinin esneyen boşluğu karşısında ancak başka başka insanları istihfaf (küçümseme) ve tahkir etmek ( aşağılama ), onlara gülmek sureti ile kendilerini tatmin edebiliyorlar şahsiyetlerinin farkına varıyorlardı. Konuşmalarına dikkat ederdim. İktisat Vekaleti'nin en küçük iki memuru olan Vedat'la Cihat'ın daire arkadaşlarını, Raif Efendi'nin en büyük kızı Necla'nın da mektep arkadaşlarını çekiştirmekten kendilerinde de aynen mevcut olan bir takım giyiniş ve hareket garabetlerini (tuhaflık) yalnız başkalarında görüp alaya alarak Fıkır Fıkır gülmekten başka işleri yoktu.
Sayfa 28
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.