Merhabaaaa:) Herkese huzurlu pazarlar dileyerek kitabımı incelemeye başlamak istiyorum Kimliğimizi, benliğimizi yitirdiğimiz son dönemlerde bu kitabın bizi silkeleyeceği kanısındayım. Roman, Rasim Özdenören'in tek romanı. 1979 yılında kaleme alınmış. Dönemine ışık tutan bir eser. Kitap, Batılılaşma ve kültürel yabancılaşmaya karşı çıkan bir eleştiri kitabı niteliğinde. Yazar fikir dünyasına sahip çıkıyor ve bunu eserine ustalıkla işliyor. Kitabın içinde iki hikâye mevcut ve aynı anda ilerlemeye devam ediyor. Okurken zamanla oturtuyorsunuz. Ülkesi için savaşmış ve çeşitli fedakarlıklarda bulunmuş bir adam, savaş bitince ülkesindeki değişikliği hazmedemiyor ve gül yetiştirmeye başlıyor. Kapatıyor kendini eve ve kimseyle görüşmüyor 50 yıl kadar yanılmıyorsam. Bir gün torununun ısrarına dayanamayıp dışarı çıkıyor ve sabah namazına gidiyorlar. Orada ve sonrasında gördükleri onu çok şaşırtıyor... Ben bu adamı kitapta çok az hissettim, yani daha çok değinilebilirdi. Diğer hikâyede Sitare diye bir kadın var. Mutluluğa parada arayan ama asla mutlu olamayan bir kadın. Aynı zamanda hep depresif ve samimiyetsiz davranışları var. Okurken ona kızdım durdum. Eserde gül yetiştiren adam geleneklere ve öze sadık kalmayı, Sitare ise yabancılaşmayı ve Batılılaşmayı temsil ediyor. İkili çatışma örneği. Yazar bu eserde dili oldukça sade kullanıyor ve aynı zamanda şiirlere de yer veriyor. Kitaptaki cümleler tam altı çizilecek cinsten, çok güzeller; çizdim durdum.. Yazar özetle bizim bir medeniyete bir kültüre sahip olduğumuzu, başkalarını taklit etmeye ihtiyacımız olmadığını, kimliğimizi korumamız gerektiğini söylüyor. Bizim, biz olacağımız günlere.. Sizlere tavsiye ederim, iyi okumalar dilerim.

Gül Yetiştiren AdamRasim Özdenören · İz Yayıncılık · 202117,9bin okunma

·

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Reyhan