Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.34
Gönderi
İnceleme yapma konusunda kendimi geliştirmek istediğim için yazmaya çalışıyorum ve hayatımı büyük ölçüde etkileyen bu kitapla devam etmek istiyorum. Şu anda tam olarak 22 kilo vermiş bulunuyorum ve bu başarımın çok büyük bir kısmını Ece Hanım'a borçluyum. Benim kilo veriş sürecim 7 ay önce başladı aslında şu an tam da istediğim kilodayım hatta hayallerimin de ötesindeyim ama bu kilomu korumam gerekiyor. Ece Hamım'la da 7 ay önce annem sayesinde tanıştım. Ben 9 yaşımdan beri şişmandım obez değildim ama kiloluydum işte fazlaca göbeğim vardı. Birçok kilolu insan gibi akran zorbalığına da uğradım. Ben bir göbeğim olduğunu unutmaya çalışırken kilolarımla barışık olduğum yalanını kendime inandırmaya çalışırken gelen geçen yüzüme vuruyordu bu kiloları. Bir öğretmenimin dalga geçtiği bile olmuştu.
Neyse. Spor çok yapamazdım çünkü çok güçsüzdüm. Hep hastalanırdım küçükken. O yüzden asla dışarı çıkamazdım. İlkokul arkadaşlarım dışında hiç çocukluk arkadaşım yok hatta. Hiçbir zaman sitenin bahçesinde futbol oynamadım zaten şuanda da futbol bilmiyorum ama öğreneceğim. Bir koştuğum zaman arkadaşlarım hep dalga geçerdi, kahkahalar atardı. Bilmiyordum ki koşmayı, futbol oynamayı. Şimdi düşünüyorum da gerçekten çok komik koşuyormuşum. Şu an 17 yaşındayım ve şimdiye kadar hep böyle oldu. Zamanla göbeğim daha da şişti, bacaklarım kalınlaştı. Küçücük yaşımda 70 yaşında bir insan gibiydim, oturduğum yerden kalmaya üşenirdim. Hele bir de öyle bir iştah vardı ki bende sormayın. Bir şekeri kesmeye karar verdim mi bir hafta sonra yeniden başlardım, tıka basa doymadan kalkamazdım yemekten. Ailem çok uğraştı tabii ki hatta basketbol, yüzme kurslarına yazdırdılar -kalas gibiydim tabii ki de- ama iş bende bitiyor sonuçta, uğraşsalar ne fayda... "Bir gün gelecek spora başlayacağım, şekeri keseceğim ve bu lanet olası göbekten kurtulacağım" derdim hep kendi kendime. İşte böyle yıllar geçti. İyi de o gün ne zaman gelecekti? Zaten karantinada ben benden geçtim. 1.64 boyumla 70 kilo oluverdim en sonunda. Tartıda o rakamı görünce başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Çünkü şişmanlığımı kabul etmemiştim hiç. Yıllarca göbeğimi içime çekerek dolaştım zaten. Yedi yıl ne çabuk geçmişti? Demek ben 7 yıldır insanlar anlamasın diye göbeğimi içime çekerek dolaşmışım ha! E anlayan anlıyordu tabii oturunca falan belli oluyordu. Hele beden dersleri... Allah'ım kabus gibiydi. Birisiyle ayakta konuşurken asla göbeğimi içime çekmekten konuya odaklanamazdım. Bir kıyafeti çok beğendiğim zaman iç sesim "senin neyine? Açık renk bu, çok güzel. Yani sana göre değil. Senin bol ve koyu renk olan şeyleri giymen gerekiyor." derdi.
Çok uzattım biliyorum ama inceleme dışında ben de ara sıra okumak istiyorum. Bu mücadeleyi yeniden hatırlamak için. Bir zamanlar kimseye anlatamayacağım şeyleri herkese açık paylaşıyorum. Uzatmamın nedeni şu: kilo vermenin imkansız olmadığını görün diye. Ne kadar sıfırdan başladığımı görün diye. Benim gibi biri bile yapabildiyse (güçsüz, hayatında hiç hareket olmayan, çok iştahlı biri) herkes yapar. Belki daha uzun sürede olur. Belki daha zor olur ama yapar.
Artık kitaba geleyim. Ece Hanım Instagram'da Leslie Sansone'ın hareketlerini yapıp paylaşmış. Annem onları bana gösterdi, kendisi de yapıyordu kardeşimle. Zaten ben o 70'i görünce artık az önce bahsettiğim "o günün" gelmesi gerektiğini anladım. Başka çarem yoktu. Ben obez olmak istemiyordum. Ben iyi bir bedende yaşamak, ne istersem rahat rahat onu giymek, güçlü olmak istiyordum. Neyse başladım spora. Ece Hanım'ın hareketlerini yapıp daha sonra da pilates yapıyordum. Ece Hanım sayesinde evde de çok iyi spor yapılabileceğini anladım. Sonra canlı yayınları, kendisinin kilo veriş süreci beni o kadar motive etti ki. "Allah'ın da izniyle ben bu kaderi değiştireceğim, böyle güçsüz olmayacağım." dedim.
İlk başta biraz zorlansam da daha sonra yoluma kendimi keşfederek devam ederken işte bir de bu kitap çıktı. Annemle hemen aldık tabii ki çıkar çıkmaz. ve bu kitap -kendisinin deyimiyle- bir kırbaç etkisi daha yarattı bende. Ece Hanım kendi kilo veriş sürecini sürükleyici bir dille anlatırken duyguları, yaşadıkları o kadar yakın geldi ki bana. Kendime daha çok güvendim. Anlatıklarında kendimi buldum. Bir şeyleri başarmak istiyorsam konfor alanımdan çıkmam gerektiğini anladım. Daha birçok şeyi fark etmemi sağladı anlattıkları.
30 yaşında, hayatı boyunca obezliğin kahrını çekmiş bu kadının başarı hikayesini mutlaka okumalısınız. Sadece kilo verme motivasyonu için değil. Gayet fit olsanız bile okumalısınız bu kitabı. Sadece kilo verme özüyle bakmayın, birçok konuda sizi motive edip kendi potansiyelinizin farkına varmanızı sağlayacak bu kitap. Ama sadece motivasyonda da değil iş, o motivasyonu kullanmakta. Hem bu hikayeyi bir solukta okuyacağınıza eminim.
Kronolojik bir sıralama olmadığı için kitabı eleştirenler vardı. Gerçekten kilo veriş sürecini anlatırken birden çocukluğuna veya evlendiği zamanlara geçiyor bence bunun nedeni de şu: Kiloları verirken eski halinizi unutmamanız gerekiyor çünkü ondan tamamen sıyrılıp yeni birisi olmuyorsunuz, eski haliniz -onun deyimiyle beyin obezliği- hep içinizde ve bir gün ortaya çıkmayı bekliyor Ece Hanım'ın da dediği gibi. Yani biz onu zayıflıyor ve zayıf olarak hayal ederken birden eski halini, nereden geldiğini hatırlatıyor ve öyle devam ediyor mücadelesini anlatmaya. Bence çok mantıklı ve zekice.
Çok uzun bir inceleme oldu biliyorum ama bu kitabı ve Ece Hanım'ın bendeki tesirini öyle kısaca anlatamazdım. Bir yandan da eski halimi unutmamak için yazıyorum bu incelemeyi.
Ben hayalimden çok daha fazlasına ulaştım. Derslerim çok iyi, sabah 05.00'te kalkıp spor yapıyorum, yediklerime dikkat ediyorum, dış görünüşümden çok memnum, boyum epey uzadı, 2,5 litre su içiyorum, asıl şimdi hayatımı yaşıyorum...
Bir de kitabın kendi ayracının arkasında bir çizelge var. Hangi tarihte kaç kilo olduğunuzu yazıp daha sonra inceleyebiliyorsunuz. O ayraca her baktığımda hayatımın dönüm noktası olan bu 7 ay bir film şeridi gibi geçip gidiyor gözümün önünden.
·
69 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.