Herkese selamlar, uzuuun incelememe geçmeden önce youtube linkimi bırakmak isterim. Orada sadece kitapları konuşuyor, ara sıra hediyeler veriyorum. Bilgilerinize. :) youtube.com/channel/UC8If-j... Rougonlar'ın Yükselişi Emile Zola'nın yirmi yılı aşkın sürede yazdığı, yirmi kitaptan oluşan bir serinin ilk kitabı. Emile Zola'nın Meyhane, Germinal gibi en ünlü kitapları da bu serinin içerisinde yer alıyor. Bu yüzden ben de Zola okumalarıma bu serinin ilk kitabıyla başlamayı uygun gördüm. Pişman da olmadım. Aslına bakarsanız kitabın ilk yüz-yüz elli sayfası beni biraz sıktı. Ama bu sıkıntıyı yaratan şey, yani betimlemeler aynı zamanda okuma zevkimi had safhaya çıkardı. Hamdi Varoğlu'nun da burada hakkını vermek lazım, çevirisi öyle güzel ki kitap akıp gidiyor adeta. Şimdi, Zola'nın betimlemelerini tek boyuta sığdıramayız çünkü kendisi bence betimlemelerini 'maddiyat' ile sınırlamak istemiyor. Yani zannımca Zola'ya o betimlediği yerlerin gözümüzde canlanması yeterli gelmiyor. Yazarımız okuyucunun o mekanı gördüğünde manevi bir haz duymasını da istiyor gibi. Sırf bu yüzden kitapta önemli olaylara sahne olacak bir parkın onlarca yıla yayılan tarihini sayfalar boyunca okuyoruz. Bu ve bunun gibi tasvirler bolca mevcut. Buna artık zaman tasviri mi dersiniz başka bir şey mi bilemiyorum. Ama bana hissettirdiklerini açıklamaya çalıştıkça benim aklıma tek bir tanım geliyor: Soyut tasvir. Zira kitabın yarısına geldikten sonra bir şey fark ettim: Ne zaman karakterler o parka girecek olsa içimde bazı duygular yeşeriyordu. Ve bu park sadece bir örnek, buna benzer tasvirler birkaç yerde daha geçiyor. Üzerinde durulması gereken diğer bir konuysa karakter tasvirleri. Bildiğiniz üzere Zola tarihin görmüş olduğu 'en baba' naturalist yazar. Yani bilimsel yazmaya önem veriyor, kitaplarında bilimin dışına çıkmamaya gayret ediyor. Bu yüzden soya çekim konusunu da ayrı bir önemsiyor. Yani ona göre her çocuk anne ve babalarının bir sentezi. Yazarın kendisi bu soya çekim konusunu bizlere iyice hissettirebilmek için kitaba giren her önemli karakteri, hatta onların anne babalarını bizlere uzun uzun anlatıyor. Aslına bakılırsa Zola, sabredilmesi gereken bir yazar zira tüm bu mekan-karakter tasvirlerini okurken sizi boğulmaktan kurtaran tek şey yazarın yağ gibi kayan mükemmel üslubu ve çevirmenin yeteneği. Ama kitap ilerledikçe bu tasvirler okura öyle keyif veriyor ki 'iyi ki okumuşum' diyorsunuz. Farkındaysanız değerlendirmem boyunca hiç konudan bahsetmedim zira buraya girdiyseniz kitabın konusunu zaten biliyorsunuzdur diye düşünüyorum. Ama şunu da söylemeden geçemeyeceğim: Kitaptan daha da keyif alabilmeniz için Fransız İhtilali'nden başlayıp 19. yy ortalarına kadar süren Fransa devrimlerini bilmenizde fayda var. Ha, kitapta bunları bilmemek okuma keyfinizi kaçırır mı, hayır. Ama bilirseniz okuduklarınız sizlere çok daha anlamlı gelecektir. Bu arada kitabın tam ismi de konuyu açıklıyor zaten: Rougon ve Macquart Aileleri: İkinci İmparatorluk Döneminde Bir Ailenin Doğal ve Toplumsal Tarihi. Bu kitaba sekiz mi versem yoksa dokuz mu diye çok düşündüm ama önümde daha Zola'nın Germinal, Meyhane, Hayvanlaşan İnsan gibi ünlü eserleri olduğunu göz önünde bulundurarak Rougonlar'ın Yükselişi'ne sekiz puanın yeterli olacağına karar verdim. Zola'ya bu kitapla başlamanız şiddetle tavsiyemdir!

Rougon'ların YükselişiEmile Zola · Yordam Edebiyyat · 2020194 okunma

·

65 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Onur Çalcalı