3/5 Kitap bana resmen bu şarkı sözlerini hatırlattı “Hangi mum yanar ki yatsıya kadar? Bana söz ver, bir yemin et sakla mezara kadar. Tutulur mu hiç sırlar ölene kadar? Kimi suçlu, kimi suçsuz Tatlı Küçük Yalancılar” Sinan Akyüzün akıcı kalemini özlemiştim. Her zaman ki, gibi yeniden kitapın içinde çok fazla, tartışmak istediğim, okurken kızdığım konular vardı. Fakat her şeye rağmen bunu kaleme alarak sunmasını beğendim. Çünkü okurken düşündüm, kendimle, arkadaşlarımla konuştum. Kitapta, 5 senedir evli olan karı koca bir akşam izledikleri filmden ilhamlanırlar ve gece biri birilerine karşı dürüstlük oyunu oynama kararına gelirler. Şimdiye kadar gizledikleri tüm sırlar gün açığına çıkacaktı. Zaman zaman iki tarafta duyduklarından sonra durdurmak istedikleri bu oyundan geri dönüşü artık olmadıklarını anladılar. Aslında 5 senedir bu gerçekleri öğrendikleri yatakta yabancı iki kişi olduklarını kabullenmek çok zordu... Onlar için bir umut varmıydı yoksa her şey tamamen bitmişmiydi? Sonunu açıkcası beğenmedim. Belki bir kaç sene sonra farklı bakacağım bu duruma. Ama şimdi, böyle bitmemeliydi diye düşünüyordum. En azından o kadar sırr sonra mutlaka olanları merak ederdim ben. Bir taraftanda her insanın, yapacağı bir şeyi yaptı deyip, normal diyorum. Ben galiba artık bir farklı bir şanslara, sonluklara inandığımdan, kitaplarda da, bunu görmek istiyorum. Bitirdikden sonra olanların hepsini, tüm sırları teker teker düşündüm ve şunu anladım. Aslında bunların hepsi gerçeklerdi. Gizlenen istismarlar, ihanetler, kadına yüklenen toplumsal yapının sorumlulukları... Hepimizin sırları vardır gizlediği, söylemediği ve bunu gizlediğimiz için kalbimizde taşıdığımız o sızı gösteremesekde bizi her gün yorar. İnsanlar biri birini kusurlarıyla, yaşadıklarıyla, hatalarıyla kabul etmediği için bir çoğu zaman insanlar her şeyi sırr gibi saklarlar. Başkasını kınamak, günahlandırmak, yaşadıkları veya yaptıkları için hemen suçlamak en kolay çıkış yoludur. Ya empati kurmak? Ya onun yerine kendini koyup, ben olsaydım ne yapardım? demek bu kadar zor olmamalı. Önyargıları, kınamaları, düşünceli olmamayı, empati kurmamayı, anlamamayı, yargılamamayı bırakmazsak bu sırlar asla bitmeyecek.. Bir insanı geçmişine göre yargılamamalıyız. İnsanların bugünü ile ilgilenmeyi öğrendiğimiz zaman biz gerçekten değer vermiş oluruz. Hayatınızda tutduğunuz sırların, bir gün ortaya çıktığında karşısınızdaki insanın sizi anlayıp, dinlemesi ve beraber bir yol bulmanız dileği ile. Çünkü her kesin mutlaka bir sırrı vardır. Genellikle, akıcı, düşünmek istediğiniz, zaman zamna kızmak istediğiniz bir kitap arıyorsanız, mutlaka alın. Kitapla kalın güzel insanlar Siz olsaydınız bir gecede tüm sırlarınızı sevdiğiniz insana tüm çıplaklığıyla açarmıydınız?

Yatağımdaki YabancıSinan Akyüz · Alfa Yayıncılık · 20171,045 okunma

·

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Leman Kerimli