Çok yalnızım, mutsuzum.
Göründüğüm gibi değilim aslında,
Karanlıklarda kaybolmuşum.
Bir ışık arıyorum, bir umut arıyorum uzun zamandır.
Aradıkça batıyorum karanlık kuyulara,
Kimse duymuyor çığlıklarımı.
Duyan aldırış etmiyor çekip kurtarmak istemiyor. Seni o kuyudan çıkarabilirim, el uzatabilirim diyeceklerine onlarda düşmek istiyor merak ediyorlar sanırım ama bir düşseler can havliyle çıkmaya çalışacaklar ve çok kolay bir şekilde çıkacaklar ama ben çıkamıyorum sanki kollarım sapasağlam yerinde ama hareket ettiremiyorum uyuşmuş gibiler, Nefes alıyorum ama ciğerlerime ulaşmıyor sanki.
Ayaktayım ama dizlerim titriyor.
Yorgunluktan mı güçsüzlükten mi?
Çözemiyorum.
Karmaşa oluyor hayatım, bir yığın soru.
Kelimeler, kelimeler ve kelimeler.
Tek bildiğim bu, kelimelerle oynuyorum.
Ağlıyorum, ağlayamıyorum. Bazen ağlamamak için direnirken bazen bir damla gözyaşı için dua ediyorum, yalvarıyorum.
Birisine anlatmazsam içimde çoğalıyorlar ama kimse dinlemek istemiyor istiyorum deseler bile gerçekten istemediklerini biliyorum bende susuyorum, sessizleşiyorum.
Gün geçtikçe hissizleşiyorum. Giderek hiç oluyorum, yavaşça kayboluyorum.
Bense insanların bu ilgisizliği karşısında ilgiye susamışım,
Ümidimi yitirmişim.
Biliyorum, bir gün dayanamayacak küçük kalbim.
Arkamı dönüp inandığım ve güvendiğim her şeye
Veda edeceğim. Belki de daha iyi kalpli, dürüst insanlara denk gelmediğim için böyle düşünüyorumdur belki de yanılıyorumdur umarım öyledir. Belki de öyle bir zaman gelir ki ümitlerimi yitirdiğim gibi tekrar kazanırım Belki de tükenmişimdir. Bir şeyler için uğraşacak çabayı kendimde bulamıyorumdur. Bu yüzden böyle düşünüyorumdur. Sanırım Benim de emek vermeden güzel giden şeylere ihtiyacım var. Hep ben yorulmak istemiyorum. Belki de yeniden inanmaya ihtiyacım vardır. Beni bana geri vermek istiyorumdur belki de.
Tanrım o çukurdan çıkmam için bana meleklerinden bir kanat hediye edemez misin? Bana kendi dünyada bir yer veremez misin?
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.