Eğitim nedir, ne değildir? Yeni bir ülke kurduğumuzu düşünürsek nereden başlanmalı? Bugün bir üniversitede bile bir bölüm kurulduğu zaman belli şartlar, “bölümle alakalı” yetkili bir kaç hoca şartı konuyor. Yani işi, ustadan görme gerekliliği şart koşulur. En azından işin başında deneyimli biri gereklidir. Şöyle denmez mesela, “YÖK’e bağlısınız kardeşim, YÖK’ün de kendine göre bir klavuzu var her konuda. Her üniversitenin kendi başına programı ve içeriği belirleyecek, hem de ayrı bölümler için ayrı ayrı uygulanacak bir sisteme ihtiyaç yoktur. Ben belirlerim hangi dersi okuyacağını, kendi bünyesindeki her dersin sınavının bile nasıl yapılacağını...” Yani çerçeveyi belirler, içini işleyebilecek bir “ustaya” bırakır. Çünkü üniversitenin staj yaptıracağı alanları, edinebileceği kaynakları, her bölümle ilgili en ince noktayı, o üniversiteye gelen öğrencilerin kapasitelerini ve ilgi alanlarını vs vs bilemez. Ustasına güvenir. Bu örnekten hareketle Köy Enstitülerinin amaçlarını biraz olsun anlayabiliriz. Üstelik 1990’lar değil 1940’lar gibi her konuda ciddi yokluk zamanlarında başlayan eşsiz bir devrim hareketidir Köy Enstitüleri. Öyle hocalar, öyle büyüklerle kurulmuş ki şu günden o günlere bakınca hakikaten de ahh! diyor insan. Düşünsenize Hakkı Tonguçlar, Hasan Ali Yücel’ler, Yaşar Nabi Nayır’lar, Sebahattin Eyüpoğlu... Bunca değerli insanın ortak çaba ve değer verdiği köyden, en ücra köşeden her anlamda eğitim ve kalkınma hareketi. Köylerde piyanoların çalındığı, ağaçların dikildiği, öğrenilenin uygulandığı, uygulanandan da mutlaka verim alındığı bir sistem. Söylenecek söz bulmakta çok zorlanılan bir konu oluyor haliyle. Şimdi bize düşen, enstitülere son verilince o güzel büyüklerimizin dileğini yerine getirmek en azından: Herkes kendi çapında bir enstitülü olsun, yeter ki olsun!

Özgürleşme Eylemi Köy EnstitüleriMehmet Başaran · Cumhuriyet Kitapları · 200836 okunma

·

42 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

S