Acıyor - Turgut Uyar
Mutsuzluktan söz etmek istiyorum,
Dikey ve yatay mutsuzluktan...
Mükemmel mutsuzluğundan insansoyunun.
Sevgim aciyor...
Biz giz dolu bir sey yasadik,
Onlar da orada yasadilar.
Bir dağın çarpıklığını,
Bir sevinç sanarak...
En başta mutsuzluk elbet,
Kasaba meyhanesi gibi...
Kahkahasi gün ışığına vurup ta
ötede beride yansimayan.
Yani, birinin solgun bir gülden kaptığı frengi,
Öbürünün bir kadindan aldığı verem,
Bütün ishanlarının tarihçesi,
Bütün söz vermelerin tarihçesi,
Sevgim aciyor...
Yazık sevgime diyor birisi,
Güzel gözlü bir çocugun bile,
O kadar korunmus bir yazi yoktu.
Ne denmelidir bilemiyorum.
Sevgim aciyor...
Gemiler gene gelip gidiyor,
Dağlar kararip aydinlanacaklar.
Ve o kadar...
Tavrim bir seyi bulup coşmaktır.
Sonbahar geldi hüzün,
Kis geldi kara hüzün...
Ey! En akıllı kişisi dünyanın
bazen yaz ortasında gündüzün
sevgim aciyor.
Kimi sevsem,
Kim beni sevse...
Eylül toparlandi gitti iste.
Ekim falan da gider bu gidisle...
Tarihe gömülen koca koca atlar,
Tarihe gömülür o kadar...
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.