Haziran ayında okuyabildiğim tek kitap “Papazın Kızı”. Soğuk, duyarsız, ilgisiz, katı bir babanın kızı Doroty Hare. Günah olduğunu düşündüğü her şeyi -zihninden geçen en ufak düşünce için bile- kendisini cezalandırmakta yeterince iyi ibadet edip etmediğini sorgulamaktadır. Bir yandan kilisenin işleriyle ilgilenirken bir yandan evin işlerini yapmaktadır. Yaşadığı baskılar, arkadaş olarak gördüğü adamın evinden çıkarken dedikoducu komşunun görmesi ve kendisinin dedikodusunu yapacağını fark etmesiyle patlak verir. Uyandığında kim olduğunu, nerede olduğunu bilemez bir hale uyanır, kendine dair hiçbir tanımı yoktur. Geçmişteki yaşantısından çok farklı bir yaşam sürer. Bu süreçte kendi benliğinin en büyük parçalarından birini, inancını kaybetmiştir ve bir daha kazanamayacaktır. Belki de babasına bilinçsizce duyduğu öfke, kilise, ev işlerinin yoğunluğunun faturasını kendisine çıkarmaktan bunalan bünye tüm bunların sorumlusu olarak inancını görmüş olabilir. Baskı, stres gibi etmenler ufak çaplı unutkanlıklara sebep olabilirken yoğun ve sürekli stres, baskı derealizasyon yaşanmasına sebep olabilir. Aslında tam olarak nedeni bilinmemekte, nedeni kişiye göre değişiklik göstermektedir. Doroty’nin bu durumu yaşamasından çok babası kızının evde olmadığını gördüğünde sadece yemek saatleri aksıyor diye sinirlenip üzülmesi beni gerçekten üzdü. Doroty’nin sevgisiz büyümüşlüğünün göstergesi olarak düşündüm bir yandan da. Kitap çok hızlı ilerlemiyor. Ancak bu tarz konulara ilgiliniz varsa okumanızı tavsiye ederim.

Papazın KızıGeorge Orwell · Can Yayınları · 20192,826 okunma

·

61 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.