Gönderi
İnsanlar savaşmadan yaşayamazlar mı?
-Selamünaleyküm sevgili tarlam!dedi yavaş bir sesle.
-Aleyküm selam Tolgonay.Yine geldin demek?Görüyorum biraz daha yaşlanmışsın
,saçların bembeyaz olmuş,aa baston da kullanıyorsun...
- evet,güzel toprağım,yaşlandım.Aradan bir yıl daha geçti ve sen bir hasat daha verdin ve biliyorsun,bugün “ ölenleri anma günü....”
Diye başlar kitap....
Toprak Ana, patlak veren İkinci Dünya Savaşı sırasında bir Kırgız köyünde köyün erkeklerinin birer birer cepheye çağrılmasının ardından geride kalan kadınların hayatta kalma mücadelesini anlatıyor. Köyde savaş yıllarında yaşanan zorlukları, savaş nedeniyle ocağına ateş düşen kadınlardan sadece biri olan Tolgonay Ana'nın ağzından öğreniyoruz. Tolgonay Ana tüm hüznünü Toprak Ana'ya aktarırken, biz de duygu dolu anılara şahit oluyoruz. Toprak Ana'da açlığın, sefaletin, bekleyişlerin, sona kalan umut kırıntılarının hüznü insanı dört bir yandan sarıp sarmalıyor.
Aytmatov olayları öylesine güzel aktarıyor ki kitabı okumuyor da yaşıyorsunuz tüm o duyguları. bir çok yerinde gözlerimden gelen yaşlara mani olamadım...en çok da aliman'ın durumuna parçalandı bu yürek.
-
sevginin, özlemin, hüznün, ayrılığın, acının, mutluluğun, mücadele etmenin, yaşamanın...kısaca hayatın anlatıldığı, okurken sizi alıp götürecek bir kitap
edebi yönden incelendiğinde ise su gibi akıp giden bir kitap. sadece bu açıdan bakıldığında dahi okunması elzem olan eserlerden biridir.
Kitaptan beni etkileyen bir alıntıyla incelememi tamamlıyorum..
“avuçlarında, kalbimin ateşli ve neşeli çarpışlarını duyar ve kulağına fısıldardım:
- suvan, mutlu olacağız değil mi?
- toprak ve su insanlar arasında eşit olarak
paylaştırılınca, kendi tarlamız olunca, kendi tarlamızı sürüp eker, kendi ürünümüzü kaldırınca, biz de mutlu olacağız. insanın çok büyük bir mutluluğa ihtiyacı yoktur tolgonay. bir çiftçi için mutluluk, kendi tarlasını sürüp ekmek ve ürün almaktır. “
··
5 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.